Уладзь Лянкевіч — паэт-музыка. І творчы працэс абедзвюх гэтых праяваў непадзельны. Вершы часта сыходзяць у зонгі гуртоў “TonqiXod”, “Люты Сакавік”, “Сіндром Самазванца”, а мелодыка неадрыўная ад сэнсаў. Паэзія Уладзя Лянкевіча калючая, няроўная, яна фіксуе тахікардычную пульсацыю сённяшняга часу. Па жыцці ж Лянкевіч прытрымліваецца прынцыпу “глядзець наперад і не азірацца”. 

У новым выданні падкасту Уладзь распавядае пра страх вады, якой на вокладцы ягонай кнігі 70 адсоткаў. Пра Менск, што заўжды побач як адсутная велічыня. Пра вершы, напісаныя пасля зняволення. Пра хваробу і выцясненне кепскіх успамінаў. А таксама пра тое, як, дзякуючы Андрэю Хадановічу, у юнацтве пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай і адкрыў для сябе няпафасную беларушчыну. 

Асабістыя падзеі 

1:20 Боязь вады, якой 70% 

4:19 Беларускамоўны дзед і шчасце дзяцінства 

8:56 Як Андрэй Хадановіч адыграў лёсавую ролю 

13:35 Пакуты кахання на карысць паэзіі 

17:03 Музыка перадусім 

18:43 Менск як адсутная велічыня 

22:06 Прыняцце смерці

23:01 Апалінэр і хатні ручны Сыс 

24:58 Вера, спалучаная з хістаннямі 

21:31 Як уплываюць грошы на творчасць 

31:16 Заглыбленне ў моўную стыхію  

32:48 Хвароба і прынцып “не азірацца” 

Творчыя прыёмы. 

35:48 Паэтычныя рытуалы  

38:30 Калі прыходзіць натхненне  

39:59 Ці ўласцівае паэтам асаблівае бачанне свету? 

47:25 Адкуль бяруцца ідэі вершаў  

54:48 Чарнавікі  

58:10 Што найперш — змест ці форма? 

01:03:14 Страхі ў паэзіі і як іх перамагчы 

01:06:12 Ці можа паэзія прадбачыць 

01:07:45 Як знайсці свой голас 

01:09:51 Ці заўжды для паэзіі патрэбен неспакой 

01:12:41 Дзве парады тым, хто піша

Litradio.by