Вершы Насты Кудасавай — заўжды нататкі з краю бездані. Аднак сёння яны гучаць як лек і паратунак. Летась аўтарка пакінула родныя берагі Дняпра, цяпер жыве на марскім узбярэжжы ў Польшчы. Але яе лірычная гераіня — дзяўчынка, што расла сярод лясоў і балот, — усё гэтак жа балюча адчувае свет. 

0:00 Адкуль бяруцца кнігі

Раздзел першы. Асабістыя падзеі                                                        

0:59 Смерць таты: пункт адліку 

4:18 Як пачак газет змяніў жыццё

6:15 Рагачоў і жыццёвая неабходнасць прыроды 

8:19 Лёсавызначальны філфак 

10:36 Каханне і закаханасць 

12:57 Алкаголь і невыносная рэчаіснасць 

15:57 Грошы ад прыхільнікаў 

17:45 Карэлія, рай на зямлі 

20:35 Чаму дзеці робяць Насту лепшай 

22:43 Боль як рухавік паэзіі 

Раздзел другі. Творчыя прыёмы

23:56 Паэтычныя рытуалы 

25:47 Ці ёсць у стварэнні паэзіі момант самапрымусу, або радкі прыходзяць самі 

27:17 Як знайсці час на паэзію 

29:50 Ці ўплывае паэзія на светаадчуванне і лад жыцця

31:46 Ці існуе падзел на жаночую і мужчынскую паэзію 

32:42 Ці важная для паэта манера чытання 

35:02 Што прываблівае больш — працэс ці вынік? 

37:23 Ці мусяць паэты адгукацца на навакольныя падзеі 

38:45 Ці важна знайсці рэдкую рыфму 

41:22 Чарнавікі 

43:15 Чаму здараецца паэтычнае маўчанне 

45:32 Як не баяцца пісаць пра асабістае 

47:01 Паэзія — тэрапеўтычны або ў нечым знішчальны для аўтара працэс? 

49:01 Як знайсці свой голас