روز 15 مهر ماه روز ملی روستا و عشایر هست. در این روز به ظرفیت‌های روستایی در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، گردشگری، کشاورزی و دامداری پرداخته میشه؛ همچنین به حضور عشایر دلاور در اقصی نقاط کشور توجه میشه و حضور این ظرفیت‌های ارزشمند در حفظ منابع طبیعی و ذخیره‌گاه‌های دشت‌ها، کوهستان‌ها و مراتع که در حال حاضر وضعیت مطلوبی ندارند و روزگار خوشی رو سپری نمی‌کنند نیز مورد توجه قرار می‌گیره.

خوب در استان بوشهر نیز ظرفیت‌های روستایی و عشایری ارزشمندی وجود داره که در این قسمت از برنامه به حضور عشایر غیور قشقایی در استان بوشهر می‌پردازیم.

همونطور که میدونید ايل قشقایی يكی از بزرگ‌ترین ایل‌های ترک‌زبان ايران است و علاوه بر استان فارس كه بخش عمده‌ای از جمعيت این ايل بزرگ را در خود جای داده و مركز اصلی این ايل است طوایف این ایل در استان‌های بوشهر، خوزستان، كهگيلويه‌وبويراحمد، چهارمحال‌وبختياری و اصفهان نیز به دو شكل "كوچرو" و "يكجانشين" حضور دارند.

باتوجه‌به آثار به ياد مانده و گواه اسناد، ايل قشقایی از سرزمین قفقاز به شمال ايران نقل‌مکان كرده‌اند و در زمان شاه‌عباس صفوی 998-1038(ش) به منطقه فارس كوچانده شده‌اند. منشأ پيدايش عشاير در استان بوشهر هم كه همگی از ايل بزرگ قشقایی هستند را بايد در دوره حضور قشقايی‌ها در فارس جستجو کرد.

طوایف ایل قشقایی که در محدوده استان بوشهر حضور دارند - به ترتیب بیشترین جمعیت عرض می کنم خدمت شما که - شامل: طایفه شش بلوکی، طایفه دره‌شوری، فارسیمدان، کشکولی بزرگ و عمله هستند که اغلب در حال حاضر یکجانشین هستند و تیره‌هایی که در حال حاضر کوچرو هستند در نواحی شهرستان‌های دشتستان، دشتی، تنگستان، دير، جم و ديلم حضور دارند.

مناطق ييلاقی یا سردسیر عشاير بوشهر در استان‌های فارس، اصفهان و چهارمحال‌وبختیاری هست که شامل: شهرستان‌های آباده، اقليد، مرودشت، شيراز، سميرم، شهرضا، بروجن و بلداجی هست.

همونطور که گفته شد عشایر قشقایی استان بوشهر در نواحی کوهستانی و دشت‌های شهرستان‌ دشتستان (محدوده تنگ ارم و بوشکان)، شهرستان دشتی (محدوده دشت پلنگ) و شهرستان‌های تنگستان، دير، جم و ديلم حضور دارند و ما در فصول پاییز و زمستان می‌تونیم در بین تیره‌ها و بنکوهای عشایر قشقایی به همراه بلدهای محلی و راهنمایان گردشگری حضور پیدا کنیم و از شیوه زندگی اونها، سیاه‌چادرها و شیوه بافت و برپایی اون چادرها، دستبافته‌ها و زیراندازهای ارزشمند و صنایع‌دستی اونها استفاده کنیم و همچنین از نان‌ها، شیرینی‌ها و خوراک‌های محلی اونها نوش جان کنیم و شب‌ها به شعر خواندن‌ها و قصه تعریف کردن‌های پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، زیر آسمان پرستاره گوش بدیم.