بازگشت به نور آغازین! هُوَ الْأَوَّلُ! آلُ الله!

In the beginning, there is Light.

Let us first learn the language of Light—

Then, there is no longer a need to learn anything else.

For the one who understands the language of Light

has truly become literate.

امام رضا علیه السلام:

أَوَّلُ مَا خَلَقَ‏ اللَّهُ‏ تَعَالَى النُّور

اول‏ ما خلق‏ الله‏ الماء

اول‏ ما خلق‏ الله‏ القلم

اول‏ ما خلق‏ الله‏ العقل‏

نور، اولین چیزی است که خداوند خلق نموده است و همه چیز با این نور، دارای حیات است

و این نور هزار اسم دارد که معنای همه این اسامی به نور بر میگردد.

وقتی زبان نور را یاد بگیریم، باسواد هستیم!

«زبان نور، فراتر از زبان مادری»

+ «قلب نورانی، اولویّت اوّل!»

هُوَ الْأَوَّلُ‏ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليمٌ!

نورِ اوّل!

«هُوَ الْأَوَّلُ‏ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليمٌ»

«يَا أَوَّلِيُّ يَا وَحْدَانِيُّ يَا فَرْدَانِيُ»

«اى نخستين! اى يگانه! اى فرد!»

امام هادی علیه السلام:

«إِلَهِي تَاهَتْ أَوْهَامُ اَلْمُتَوَهِّمِينَ وَ قَصُرَ طَرْفُ اَلطَّارِفِينَ وَ تَلاَشَتْ أَوْصَافُ اَلْوَاصِفِينَ وَ اِضْمَحَلَّتْ أَقَاوِيلُ اَلْمُبْطِلِينَ عَنِ اَلدَّرْكِ لِعَجِيبِ شَأْنِكَ أَوِ اَلْوُقُوعِ بِالْبُلُوغِ إِلَى عُلُوِّكَ فَأَنْتَ فِي اَلْمَكَانِ اَلَّذِي لاَ يَتَنَاهَى وَ لَمْ تَقَعْ عَلَيْكَ عُيُونٌ بِإِشَارَةٍ وَ لاَ عِبَارَةٍ هَيْهَاتَ ثُمَّ هَيْهَاتَ يَا أَوَّلِيُّ يَا وَحْدَانِيُّ يَا فَرْدَانِيُّ شَمَخْتَ فِي اَلْعُلُوِّ بِعِزِّ اَلْكِبْرِ وَ اِرْتَفَعْتَ مِنْ وَرَاءِ كُلِّ غَوْرَةٍ وَ نِهَايَةٍ بِجَبَرُوتِ اَلْفَخْرِ.»

«اى خداى من! خيالهاى خيال‌كنندگان سرگردان شده، نگرش نگرندگان كوتاه شده،

وصفهاى وصف‌كنندگان از هم پاشيده و گفتارهاى پوچ بيهوده‌گويان نابود شده از آنكه شأن عجيب تو را دريابند، يا به اوج بلنداى تو برسند و فرودآيند.

پس تو در جايى هستى كه پايان ندارى و ديدگان به اشاره و عبارت به آن نرسند هيهات اى آنكه منسوبى به نخستين، و اى آنكه منسوبى به يگانگى، در برترى هيهات به عزّت بزرگى و بزرگوارى والا شده‌اى، و از پس هر نشيب و پايانى به جبروت و عظمت فخرى كه دارى، اوج گرفته‌اى.»

«اول» یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«آل الشي‏ء يؤول أولا و مآلا: رجع»

اول، یعنی چیزی که رجوع به سمت اوست!

نور، مرجع همه چیز است! «نورِ مرجع»

+ «وءل – موئلا»

+ «جبی – مجتبی»

امام حسین علیه السلام:

«نَحنُ آلُ اللهِ وَ وَرَثَةُ رَسُولِه»

«ما آل خدا و وارثان پیامبر اوییم.»

اول و آغاز هر حادثه‌ای نور است: «تاویل الاحادیث».

«اوّلشو کی میدونه؟!»

«وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ»

نور اول، خانه اول، بیت مبارک!

«إِنَّ‏ أَوَّلَ‏ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً»

«هو الاول»: یعنی همه چیز به اون بر می‌گرده.

«إِنَّا لِلَّهِ‏ وَ إِنَّا إِلَيْهِ‏ راجِعُونَ‏»: یعنی قلب، فقط با رجوع به قبله نورانی، به آرامش می رسد.

نور در اولویّت است!

«first things first»: «اول کار‌های مهم».

مواد اولیه: نور، ماده اولیه برای ایجاد آرامش است!

+ «آل و اهل»

«آل الله – آل محمد ع – اهل البیت ع»

«اللهم صلّ علی محمد و آل محمد ع»

آل، در معنای مذموم: «آلِ‏ فِرْعَوْنَ»

یعنی نقطۀ مقابل آل الله، میشه آل فرعون!

«Native Language»

زبان مادری رو، مادر یاد میده!

زبان نور رو معلم یاد میده!

زبان نور، فراتر از زبان مادری است!

اول زبان مادری رو یاد گرفتیم، یا زبان نور رو؟!

بیایید زبان نور را یاد بگیریم!

خدای مهربان با چه زبانی با ما حرف میزنه؟!

«هر زبانی، بجز زبان نور، لغو است!»

امام علی علیه السلام:

مَغرِسُ الكلامِ القَلبُ، و مُستَودَعُهُ الفِكرُ، و مُقَوِّيهِ [ومُقوِّمُهُ‏] العَقلُ، و مُبدِيهِ اللِّسانُ،

و جِسمُهُ الحُروفُ،و رُوحُهُ المَعنى‏، و حِليَتُهُ الإعرابُ، و نِظامُهُ الصَّوابُ.

كشتگاه سخن، دل است و انبار آن، انديشه و تقويت كننده آن، خرد و آشكار كننده آن، زبان

و جسم آن، حروف (كلمات) و جانش، معنا و زيورش، درست بيان كردن و نظامش، درستى.

[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۴ الى ۶]

وَ كَذلِكَ يَجْتَبيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْويلِ‏ الْأَحاديثِ وَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ عَلى‏ آلِ يَعْقُوبَ كَما أَتَمَّها عَلى‏ أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْراهيمَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَليمٌ حَكيمٌ (۶)

[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۲۱ الى ۲۲]

وَ قالَ الَّذِي اشْتَراهُ مِنْ مِصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمي‏ مَثْواهُ عَسى‏ أَنْ يَنْفَعَنا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَداً وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ وَ لِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْويلِ‏ الْأَحاديثِ وَ اللَّهُ غالِبٌ عَلى‏ أَمْرِهِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (۲۱)

[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۹۹ الى ۱۰۲]

وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّوا لَهُ سُجَّداً وَ قالَ يا أَبَتِ هذا تَأْويلُ‏ رُءْيايَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَها رَبِّي حَقًّا وَ قَدْ أَحْسَنَ بي‏ إِذْ أَخْرَجَني‏ مِنَ السِّجْنِ وَ جاءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطانُ بَيْني‏ وَ بَيْنَ إِخْوَتي‏ إِنَّ رَبِّي لَطيفٌ لِما يَشاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَليمُ الْحَكيمُ (۱۰۰)

رَبِّ قَدْ آتَيْتَني‏ مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَني‏ مِنْ تَأْويلِ‏ الْأَحاديثِ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ تَوَفَّني‏ مُسْلِماً وَ أَلْحِقْني‏ بِالصَّالِحينَ (۱۰۱)