Its Light Stems from the Supreme Light!

قصة زیبای بلوهر و يوذاسف:

قسمت اول:

مقدمه حدیث که جریان پدر یوذاسف ( یکی از پادشاهان هند) و صحبتهایی که بین او و یکی از اهل یقین‌های زمانش رد و بدل میشه که بسیار زیباست.

قسمت دوم:

در قسمت بعدی تولد یوذاسف و صحبتهای وزیر و پادشاه تا جایی که سختگیری بر اهل یقین بیشتر و بیشتر می شود.

قسمت سوم:

اما بشنوید از جریان بزرگ شدن یوذاسف و صحبتهای بین یوذاسف و پادشاه (پدر یوذاسف).

قسمت چهارم و پنجم:

خبر یوذاسف به گوش بلوهر، در سریلانکا می‌رسد.

از اینجا صحبتهای شبانه بلوهر و یوذاسف شروع می‌شود.

صحبت های شب اول و دوم

قسمت ششم:

شب های بعدی ملاقات

و نهایتا بلوهر از یوذاسف جدا می‌شود.

آغاز صحبت مَلَک با یوذاسف!

قسمت هفتم:

ادامۀ صحبتهای مَلَک با یوذاسف.

+ «فتح باب مستجار!»

بعد به تنهایی براه می افتد «سفر انفرادی با نور»، و سپس علوم الهی به قلبش میریزه و نهایتا برمیگرده و در سرزمین سولابط (هند)، با پدرش و مردمش دیدار و صحبت می کند.

و بعد به سفر خودش ادامه میده و در کشمیر قلوب عده ای را به نور آل محمد ع روشن می کند و در همانجا پس از وصیت به شاگردش «یابد» مشمول آیه قضی نحبة می شود که در خصوص آل محمد ع و دوستانش نیز این آیه بیان شده، یعنی یوذاسف منا اهل البیت ع است، مثل سلمان و دیگر صاحبان نور در هر زمان.

عمده مطالب در قسمت چهارم و پنجم، صحبتهای شبانه بلوهر و یوذاسف است.

و مثالهای حکیمانه بلوهر برای یوذاسف بی نظیر است.

همه واژها در این حدیث زیبا و طولانی باید با عنایت به اینکه نام های زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشۀ آنها هستند دقت شود و در مقابل، اسامی لیدرهای سوء و دلخواهها و تمناهایی که روزمره مرتب تکرار می شوند نیز نامشان در جای خودش دقت شود و در بعضی قسمتها از اصل اعتقاد و اندیشه که توسط صاحبان نور توضیح داده می شود، همان اصل توحید است.

این داستان آشنا شدن یک صاحب نور با معلّم نورانی‌اش، از ابتدا تا انتهاست!

این داستان «نورٌ علی نور» شدن، در مُلک و در ملکوت است!

لَا تَأْسَ عَلَى مَا فَاتَكَ

وَ لَا تُصَدِّقَنَّ بِمَا لَا يَكُونُ

وَ لَا تَطْلُبَنَّ مَا لَا تُطِيقُ

بر آنچه از دست داده‏‌اى افسرده مشو،

و چيزى كه امكان ندارد تصديق مكن

و بدنبال چيزى كه توان آن را ندارى، مرو،

قَالَ بِلَوْهَرُ

جِمَاعُ الدِّينِ أَمْرَانِ

أَحَدُهُمَا

مَعْرِفَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ

وَ الْآخَرُ

الْعَمَلُ بِرِضْوَانِهِ

یعنی: (نورتو بشناس و راضی به تقدیراتت باش و به این اوامر نورانی عمل کن!)

تکلمات شیطان، درون قلب، این را ميگويد:

أَ لَسْتَ تَرَى أَنَّكَ لَا تَسْتَكْمِلُ هَذَا الْأَمْرَ وَ لَا تُطِيقُهُ أَبَداً

نديدى نميتوانى اين كار را انجام دهى و قدرت آن را ندارى؟

فَبِمَ تُعْنِي نَفْسَكَ وَ تُشْقِيهَا فِيمَا لَا طَاقَةَ لَكَ بِهِ

چرا خود را ناراحت ميكنى، در مورد آنچه قدرت ندارى؟

مَنْ دَانَ النَّاسَ بِمَا إِنْ دُيِّنَ بِمِثْلِهِ هَلَكَ

فَذَلِكَ الْمُسْخِطُ لِلَّهِ الْمُخَالِفُ لِمَا يُحِبُّ

هر كه مردم را پيرو عقائدى كند كه هلاك شوند، مورد خشم خدا است

و بر خلاف رضايت خدا عمل كرده

+ «مارپیچ مرگ مورچه‌ها! خودباختگان!»

وَ مَنْ دَانَهُمْ بِمَا إِنْ دُيِّنَ بِمِثْلِهِ صَلَحَ

فَذَلِكَ الْمُطِيعُ لِلَّهِ الْمُوَافِقُ لِمَا يُحِبُّ الْمُجْتَنِبُ لِسَخَطِهِ

و هر كه مردم را پيرو عقائدى نمايد كه به صلاح آنها است،

مطيع خدا و در راه رضاى او حركت نموده