مهاجرت گسترده در کشور و بحران امنیتی حاصل از آن

ایران آزادی

آب سرچشمه حیات است، اما در اینجا، زمین خشک است و آسمان از آن خشک‌تر. چنگال قوی خشک‌سالی گلوی مردم را می‌فشارد. بر بیشتر روستاها گرد پیری پاشیده‌اند. جوان‌ها ترک دیار کردند، چون آینده‌ای در روستا سراغ ندارند. مهاجرت دیگر از روستا به شهر نیست مهاجرت از استان‌های جنوبی کشور به سمت نقاطی است که مقداری آب دارند.

خشک‌سالی موازنه مهاجرتی کشور را بهم ریخته است. در سیستان و بلوچستان و نقاط جنوبی برخی از شهرها خالی از جمعیت شده‌اند. جمعیت آنها به شهرهای پرجمعیت سرریز می‌شوند. شهرهای بزرگ پر از مهاجر است؛ بعضی را بیکاری به آنجا آورده عده‌ای را هم بی‌آبی.

در سیستان و بلوچستان وقتی که آب نیست، شغلی هم نیست. پیش از این تالاب هامون تامین‌کننده ماهی استان و حتی استان‌های هم‌جوار بود؛ اما حالا هامون خشک شده است. بادهای ۲۵۰روزه ریزگردها را در منطقه پراکنده کرده و هر چه نشان از آبادی باشد را دفن می‌کنند.

شکم گرسنه زمین پدری سرش نمی‌شود

یک روستایی می‌گوید: «شکم گرسنه زمین پدری سرش نمی‌شود. آنهایی که دامی هم دارند، دام‌شان را زمین می‌زنند؛ چون از تامین علوفه‌اش بازمانده‌اند. تازه اگر علوفه‌ای پیدا شود، هزینه‌اش به‌قدری گزاف است که امکان خرید آن برای دامدار وجود ندارد.»

خشک‌سالی، زندگی مردم، کشاورزی و به عبارتی معیشت‌ آنها را نشانه گرفته است. آنها بخوبی می‌دانند که در شهر وضعیت بهتری نخواهند داشت؛ اما انتخاب بین بد و بدتر است.

تراکم بالای جمعیتی بحران‌های پنهان در شهرهای مهاجرت‌پذیر ایجاد کرده است. محمود مشفق، استاد دانشگاه علامه در مصاحبه با تجارت نیوز ۷مهر۱۴۰۰ به این موضوع پرداخته است. وی می‌گوید: «جمعیت در حوزه دریای خزر در حال افزایش است. با توجه به تراکم بالای استان‌های شمالی، این موضوع می‌تواند از نظر زیست‌محیطی و اکولوژیک مسئله‌ساز شود.»

وی ادامه می‌دهد: «موازنه مهاجرتی کشور در حال بهم خوردن است که به آن توجه نمی‌شود. الگوی مهاجرتی در کشور از «روستا به شهر»، به مهاجرت «شهر به شهر» و از شهرهای کوچک به مجموعه‌های شهری تغییر یافته است.»

خشک‌سالی و بی‌آبی علت اصلی مهاجرت از استان‌های جنوبی است

بدلیل دزدیدن آب استا‌ های جنوبی و غربی کشور توسط مافیای‌آب این استا‌ ها در صدر استان‌های مهاجرفرست قرار گرفته‌اند. استان خوزستان که زمانی جز استان‌های مهاجرپذیر بود؛ حالا تبدیل به یک استان مهاجرفرست شده است.

اصفهان و همدان نیز به سرنوشت خوزستان دچار شده‌اند. بیشتر مهاجران به استان‌های شمالی، تهران و البرز می‌روند. با توجه به سرعت این مهاجرت بایستی در‌ آینده نزدیک انتظار ناهنجاری‌های متعدد در این مناطق را داشته باشیم.

این مهاجرت می‌تواند به بزرگترین بحران امنیتی رژیم تبدیل شود. حاشیه‌ی شهرهای بزرگ محل بروز و رشد آسیب‌های اجتماعی است که عامل اصلی آن فقر است. بدنه لشگر گرسنگان و بیکاران در همین مناطق هستند. مهمترین تهدید برای حاکمیت جوانان گرسنه‌ای است که هیچ آینده روشنی برای خود متصور نیستند. این مورد را سران حکومت در اعتراضات برق‌آسای آبان ۹۸ تجربه کرده‌اند.