نورِ آشکار! إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً!

The revealing light!

إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً

يَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ‏ لِلطَّالِبِينَ

«فتح» یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«فَتَحْتُ‏ القناةَ: فَجَّرْتُها ليجري الماء منها فيسقي الزرع»

+ «فجر – هر چی توی قلبت باشه، رو میشه! وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً!»

«فَتَحَ‏ القَنَاةَ: راه آب قنات را باز كرد تا آب در آن روان شود.»

«الفَتح‏: الماء يَخرُج من عينٍ أو غيرها»

قنات یا کاریز، راه‌آب یا کانالی است که در زیرِ زمین حفر شده، تا آب در آن برای رسیدن به سطح زمین جریان یابد.

+ «فجر» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.

«فَجَرَ الْقَناةَ: شَقَّهُ»: انشقاق مع ظهور شي‏ء.

«فُجْرَة: محل خارج شدن آب از زمين»

+ «قنو»

+ «همسایۀ نورانی! نور مجاور! قطع متجاورات! باب مستجار!»

[سورة الفتح (۴۸): الآيات ۱ الى ۵]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً (۱)

ما تو را پيروزى بخشيديم [چه‏] پيروزى درخشانى!

لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ

وَ يَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقِيماً (۲)

تا خداوند از گناه گذشته و آينده تو درگذرد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند

و تو را به راهى راست هدايت كند.

وَ يَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزِيزاً (۳)

و تو را به نصرتى ارجمند يارى نمايد.

یا فاتح!

وَ مِنْ أَسْمَائِهِ ص الْفَاتِحُ

لِفَتْحِهِ أَبْوَابَ الْإِيمَانِ الْمُنْسَدَّةَ وَ إِنَارَتِهِ الظُّلَمَ الْمُسْوَدَّةَ

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي قِصَّةِ مَنْ قَالَ‏

رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِ‏ أَيْ احْكُمْ

فَسُمِّيَ ص فَاتِحاً لِأَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ حَكَّمَهُ فِي خَلْقِهِ يَحْمِلُهُمْ عَلَى الْمَحَجَّةِ الْبَيْضَاءِ

وَ يَجُوزُ أَنْ يَكُونَ مِنْ فَتْحِهِ مَا اسْتَغْلَقَ مِنَ الْعِلْمِ

قنات نورانی، افتتاح شد!

با آشکار شدنِ نور، جلسه حضور در عرفات و ورود به داخل حرم، رسما افتتاح می‌شود!

«إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً»

و ما عملا از تنهایی در آمده و قرین علم و نور صاحبان نور می‌شویم و از تاویل «ازدواج» بهره‌مند می‌گردیم و متاهل می‌شویم! مشروط به رعایت شرایط زوجیت که عفت و حِصن فرج از اعتقاد باطل است!

پس مراسم افتتاحیة در عرفات برگزار می‌شود!

شنیدی به یک زوج میگن اولین باری که همدیگرو دیدین کی و کجا بود و چجوری با هم آشنا شدین؟

هیچوقت نباید با داشتن همچین بینشی و صاحبان نوری که یادشون آرامت می‌کنه، بگی تنها هستی و مضطربی و نگرانی و مایوسی!

تمام این علائم خبر میده که باز یادت رفته که تو تنها نیستی، فرد نیستی، زوج هستی و زوجی که باید عفیف باشه و اصلا به یاد هیچکس دیگه‌ای بجز یاد صاحب نورش نیفته و مدام تمثال نورانی اونو جلوی چشماش داشته باشه و لذا این اُکُل دائم همون اتصال دائم نامرئی نورانی قلب به منبع نورشه که بالاترین نعمتی است که خدای مهربان به یک نفر هدیه میکنه!

باید قدر این حال خوش رو دونست، چون خیلی باارزشه و یه جورایی تو با این نور – چون تو رو از ارتکاب معاصی برای رسیدن به آرامش باز میداره – انگاری به درجات عقل و فهم و درک خودت از این نور، به عصمت رسیدی و دیگه اونجوری مثل سابق عصبانی و تاریک نمیشی.

پس معنای واژه فتح، همان نور است که برای ما گشایش خاطر می‌نماید.

امام صادق علیه السلام:

… وَ اَللَّهِ لَوْ أَنَّ إِبْلِيسَ سَجَدَ لِلَّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ بَعْدَ اَلْمَعْصِيَةِ وَ اَلتَّكَبُّرِ عُمُرَ اَلدُّنْيَا مَا نَفَعَهُ ذَلِكَ

وَ لاَ قَبِلَهُ اَللَّهُ عَزَّ ذِكْرُهُ مَا لَمْ يَسْجُدْ لآِدَمَ كَمَا أَمَرَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَسْجُدَ لَهُ

وَ كَذَلِكَ هَذِهِ اَلْأُمَّةُ اَلْعَاصِيَةُ اَلْمَفْتُونَةُ بَعْدَ نَبِيِّهَا صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ بَعْدَ تَرْكِهِمُ اَلْإِمَامَ اَلَّذِي نَصَبَهُ نَبِيُّهُمْ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لَهُمْ

فَلَنْ يَقْبَلَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُمْ عَمَلاً

وَ لَنْ يَرْفَعَ لَهُمْ حَسَنَةً حَتَّى يَأْتُوا اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ

وَ يَتَوَلَّوُا اَلْإِمَامَ اَلَّذِي أُمِرُوا بِوَلاَيَتِهِ

وَ يَدْخُلُوا مِنَ اَلْبَابِ اَلَّذِي فَتَحَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولُهُ لَهُمْ

… إِنَّ اَللَّهَ اِفْتَرَضَ عَلَى أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ خَمْسَ فَرَائِضَ

اَلصَّلاَةَ وَ اَلزَّكَاةَ وَ اَلصِّيَامَ وَ اَلْحَجَّ وَ وَلاَيَتَنَا

فَرَخَّصَ لَهُمْ فِي أَشْيَاءَ مِنَ اَلْفَرَائِضِ اَلْأَرْبَعَةِ

وَ لَمْ يُرَخِّصْ لِأَحَدٍ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ فِي تَرْكِ وَلاَيَتِنَا

لاَ وَ اَللَّهِ مَا فِيهَا رُخْصَةٌ.

بخدا سوگند اگر شيطان پس از آن نافرمانى و تكبّرى كه كرده به اندازۀ عمر دنيا براى خداوند سجده كند سودى برايش نخواهد داشت و خداوند سجدۀ او را نخواهد پذيرفت تا آن هنگام كه خدا به او دستور داد در برابر آدم به سجده افتد.

همين گونه است همين امّت گنه‌پيشه پس از رهايى پيامبر و رهبرى كه پيامبرشان براى آنها گمارده بود به فتنه افتادند.

پس خداوند تبارك و تعالى عملى از آنها را نپذيرد و حسنه‌اى از آنها را بالا نبرد

تا از همان راهى به درگاهش روند كه او مقرّر كرده،

و از همان امامى پيروى كنند كه به پيروى از او مأمور شده‌اند،

و از همان درى كه خدا و پيامبر به روى آنها گشوده‌اند درآيند.

… همانا خداوند عزّ و جلّ‌ پنج فريضه را حتمى ساخته است:

نماز، زكات، روزه، حج و ولايت ما،

و در مواردى چهار فريضه را بديشان رخصت داده

ولى به هيچ روى براى هيچ يك از مسلمانان در ترك ولايت ما رخصتى داده نشده است،

نه بخدا سوگند در ولايت ما رخصتى نيست.