نور سیّار! وَ قَدَّرْنا فيهَا السَّيْرَ سيرُوا فيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنينَ!

Mobility Concept!

«سیر»: مفهوم «Mobility»:

«سَيَّارَة/ الجمع سَيَّارات [سير]: كاروان، اتومبيل يا ماشين»:

اتومبیل: «automobile»

مفهوم متحرک و در جریان و سیّار و سیّال و روان و … «آشکار»

+ «سجد»

+ «نشأ»

مفهوم پویایی «قلب پویا!»: «mobility»

قلب با نور خود، پویاست! + «سیرو فیها»

قلب با نور سیّار، به جنب و جوش در می‌آید!

+ «یک سفرِ انفرادی، با نور!»

«سیر» یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«سَيَّرَ الرجُلَ: آن مرد را به راه انداخت تا برود.»

«المُسَيَّر من الثياب: جامه خط دار (راه راه) «striped»، لباس راه راه»

مفهوم «راه اندازی»، «launch»، «startup» «استارتر»، مثال زیبای دومینو، «triggering».

«يَا سَارَّ أَوْلِيَائِهِ»: نوری که راهِت میندازه!

بِهِت انگیزه میده!

اینجوری عزمتو جزم میکنی!

نوری که راهِت میندازه، همون بادی است که کشتی رو به حرکت در میاره!

+ «سجد»: «السفينة تسجد للرياح»

+ «ناشئة اللیل – استارت‌آپ!»:

«نشئۀ علمی! ناشئة اللّیل! معمّای ناشناختۀ لیلۀ قدر!»

«سیر» نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل یقین با عمل به این علوم در دل شرایط تقدیرات، برای خود و دیگران، حتی کسانی که به آنها بدی کرده‌اند، ایجاد آرامش می‌کنند.

به این میگن اهل سیر! این میشه «احسان»!

اهل نور یقین، اهل سیر هستند!

یعنی کسانی که صاحبان نور خود را باور دارند، میتوانند به علوم ماخوذ از آنها عامل باشند!

سیر، یکی از همان هزار واژه مترادف نور ولایت است.

پس هزار مفهوم در این واژه وجود دارد: آشکار و ظاهر و نزدیک و آرامش و …

«سَيَّرَ الرجُلَ: آن مرد را به راه انداخت تا برود.»

«راه انداز» نام زیبای علوم ربانی و نورانی آل محمد ع است!

+ مثال دومینو

+ «جنب الله»

+ هزار واژه، هزار مثال، هزار تصویر، که هزاران هزار بار، مفهوم آرامش را برای عاملین به نور ولایت آل محمد ع، در ذهن تداعی میکند.

+ استارتر! در مقالۀ «راس»: دستگیره.

+ «جوز – فوز – سلک»

+ «اسماء الله»: «يَا سَارَّ أَوْلِيَائِهِ»

+ «روان»: «گرایش – وابستگی – پیوند – خودکفایی»

[ سیر – حری – هماهنگی]:

+ «هماهنگی»: «سیروا فیها» یعنی با نورت هماهنگ باش!

+ «حری»: «وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً»

[هماهنگی – سیر]:

«سايَرْتُه‏ مُسَايَرَةً: و هو أنْ تَفْعَلَ ما يَفْعَلُه»

اینکه در واژه سیر مفهوم «هماهنگی» وجود دارد بسیار زیباست، انگاری بدون «سیر» علمی با یادآوری معالم ربانی، هماهنگی با تقدیرات و رضایت به تقدیرات، امکان پذیر نیست.

هماهنگی آفاق و انفس! هماهنگی ملک و ملکوت!

«سیروا فیها لیالی و ایاما آمنین»

خط سیر اعتقادی «سيرة حسنة أو قبيحة»!

اهل سیر در هر زمان!

مخاطبین صاحبان نور با اخذ نور علم از واسطۀ علمی خود، در واقع علوم مقتبس از آل محمد ع را اخذ می‌نمایند و اسوه آنها در رفتارشان، سیره حسنه رفتار مورد پسند آل محمد ع است، که در همۀ ابعاد و زمینه‌هاست. کانه مسیر حرکت اعتقادی آنها همچون خطی بر روی لباس و پارچه، مشخص و نمایان است!

سیر: [السَّيْرَ]

وَ قَدَّرْنا فِيهَا السَّيْرَ فَالسَّيْرُ مَثَلٌ لِلْعِلْمِ

وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بارَكْنا فِيها قُرىً ظاهِرَةً

وَ قَدَّرْنا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنِينَ

«السَّيْرَ: مَثَلٌ لِلْعِلْمِ» اشاره به کسب علم از صاحبان نور دارد!

اللغة:

«و السير المرور الممتد في جهة

و منه السير واحد السيور لامتداده في جهة.

سير: مرور ممتد در يك جهت.

فقط رو به یک جهت و آنهم قبله نورانی است و بس.

فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ

داستان تکراری آشکار شدن نور علم در هر زمان به چه منظوری است؟!

داستان تکراری چهار ماه حرام چیست؟!

[جری – سیح]:

«فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ»

«سیر – چهار ماه حرام – مافوق – صاحبان نور – مهلت]:

به معارین (یعنی حسودی که از عالم ذر، قلبا نورشو باور نداره)،

در دنیا دوباره فرصت و مهلت آشنایی با نور داده می‌شود.

از زمان آشنایی با نور «عرف»، شروع دوران مهلت آنها برای آشنایی با علم آل محمد ع آغاز می‌شود، تا فرصت لازم برای سیراب نمودن قلب بیمار خود داشته باشند و اختیارا، از این فرصت و مهلت طلایی حداکثر استفاده را بنمایند و با انتخاب آگاهانۀ خود، اشتباه عالم ذر خویش را جبران نموده و با انتخاب صحیح، این بینش را بعنوان ابزار آرامش خود برگزیده و بدان عامل گردند و این چهار ماه تاویلی، اشاره به همین دوران مهلت است و در این ایام، وظیفۀ صاحبان نور و اهل نور نسبت به این افراد، رفق و تولّی است. و پس از اتمام دوران مهلت چهار ماه حرام تاویلی، اگر طی این مدت برای شخصی که ایمانش عاریه است، بداء صورت نگیرد، وظیفه دوری و تبرّی است!

پایان دوران مهلت چهار ماه حرام تاویلی!

در واژه‌های زیبای جریان و بعدا سیاحت و سیر این مفهوم ارزشمند نهفته است که نام «علی» و چهار بار تکرار این نام برای چهار امام معصوم علیهم السلام، اشاره به چهار سطح مافوق علمی برای عقل ما نیز دارد، و «سیروا فیها» اشاره به کسب علم از این باب الله دارد و لذا چهار ماه حرام همان مهلت و مدت زمان آشنایی معارین و مستقرین با معالم ربانی است که در خصوص معارین، این رابطه و جریان و سیر و سیاحت علمی، آنقدر ادامه پیدا می‌کند، تا یکی از این دو حالت پیش بیاید: یا بداء حاصل می‌شود و این اعتقاد در قلبش مستقر می‌شود و در زمره مستقرین، فوت می‌کند و یا مجددا اشتباه عالم ذر خود را تکرار نموده و از اختیار خود سوء استفاده می‌کند و به نورش حسد میورزد و از مهلتی که خدای مهربان برایش ایجاد نموده و در تمام این دوران مهلت با او مثل یک مستقر برخورد شده و احترام گذاشته شده و علم به او داده شده و او را تحویل گرفته‌اند ...