آيَتَيْنِ!

آيَةَ اللَّيْلِ – آيَةَ النَّهارِ

دو نشانه!

قبض و بسط – نور و ظلمت

خالق این دو آیت و این دو نشانه در دنیای قلب ما خدای مهربان است!

وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ وَ النَّهارَ آيَتَيْنِ

فَمَحَوْنا آيَةَ اللَّيْلِ

وَ جَعَلْنا آيَةَ النَّهارِ مُبْصِرَةً

«نشانه‌های متقاعد‌کننده!»

قلب با درک نور و ظلمت، صاحب علم میشود و این علم است که حسادت را محو میکند

«محو آیات متشابه!»

و قلب با پرستش این نور، به وظیفۀ خودش در قبال تقدیرات، بصیر و بینا میگردد.

«اثبات آیات محکم!»

[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۹ الى ۱۲]

إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ

وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبِيراً (۹)

قطعاً اين قرآن به [آيينى‏] كه خود پايدارتر است راه مى‏‌نمايد،

و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مى‌‏كنند، مژده مى‌‏دهد كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود.

وَ أَنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً (۱۰)

و اينكه براى كسانى كه به آخرت ايمان نمى‌‏آورند عذابى پر درد آماده كرده‌‏ايم.

وَ يَدْعُ الْإِنْسانُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالْخَيْرِ

وَ كانَ الْإِنْسانُ عَجُولاً (۱۱)

و انسان [همان گونه كه‏] خير را فرا مى‌‏خواند، [پيشامد] بد را مى‌‏خواند

و انسان همواره شتابزده است.

وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ وَ النَّهارَ آيَتَيْنِ

فَمَحَوْنا آيَةَ اللَّيْلِ

وَ جَعَلْنا آيَةَ النَّهارِ مُبْصِرَةً

لِتَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ

وَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسابَ

وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ فَصَّلْناهُ تَفْصِيلاً (۱۲)

و شب و روز را دو نشانه قرار داديم.

نشانه شب را تيره‏‌گون و نشانه روز را روشنى‏‌بخش گردانيديم

تا [در آن،] فضلى از پروردگارتان بجوييد،

و تا شماره سالها و حساب [عمرها و رويدادها] را بدانيد

و هر چيزى را به روشنى باز نموديم.

نشانه‌های متقاعد‌کننده نورانی و رحمانی!

نشانه‌های به اشتباه اندازنده ظلمانی و شیطانی!

آیا نشانه‌های متقاعد‌کننده دنیای درون قلبها یعنی «قبض و بسط نور»، و همچنین تکلمات شیطانی درون قلبها حقیقت دارد؟

«پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين،

كه واقعاً او حقّ است همان گونه كه خود شما سخن مى‌‏گوييد:

فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ».

عبارت «همانگونه که خود شما سخن می گویید» جای تامل و تدبر فراوان دارد.

این کلام آنلاین نورانی اهل بهشت است که همزمان با تکلمات آنلاین شیطانی درون قلب شنیده می شود و ما حالا باید بتوانیم دوست و دشمن خود را تشخیص و تفکیک و تمییز دهیم.

«إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ آخِذِينَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذلِكَ مُحْسِنِينَ

پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند.

آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‏‌گيرند،

زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند.»

«وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ»

«وَ فِي أَنْفُسِكُمْ آياتٌ»: + «اوی – آیت»

يُعْرَفُ‏ بِالْآيَاتِ‏ وَ يُثْبَتُ‏ بِالْعَلَامَاتِ‏!

خدای مهربان، با آیات و نشانه‌هایی که با قلب سلیم درک میشود، شناخته می‌گردد!

امام رضا علیه السلام:

فَقَامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ

مردى از جاى حركت كرده گفت يا بن رسول اللَّه

صِفْ لَنَا رَبَّكَ

خدايت را براى ما توصيف فرما

فَإِنَّ مَنْ قِبَلَنَا قَدِ اخْتَلَفُوا عَلَيْنَا

مردم محلّه ما در اين مورد باختلاف سخن ميگويند.

فَقَالَ الرِّضَا ع

حضرت رضا عليه السّلام:

إِنَّهُ مَنْ يَصِفُ رَبَّهُ بِالْقِيَاسِ فَإِنَّهُ لَا يَزَالُ الدَّهْرَ فِي الِالْتِبَاسِ

مَائِلًا عَنِ الْمِنْهَاجِ طَاعِناً فِي الِاعْوِجَاجِ ضَالًّا عَنِ السَّبِيلِ قَائِلًا غَيْرَ الْجَمِيلِ

هر كس خدا را با مقايسه موجودات توصيف كند پيوسته تا ابد در اشتباه است

و گمراه و از واقعيت منحرف است و اعتقاد خوبى ندارد

ثُمَّ قَالَ

سپس فرمود

أُعَرِّفُهُ بِمَا عَرَّفَ بِهِ نَفْسَهُ

من خدا را ميستايم بهمان طور كه خود را معرفى نموده

أُعَرِّفُهُ مِنْ غَيْرِ رُؤْيَةٍ

بى‌‏آنكه او را در انديشه خود تصور نمايم و او را توصيف ميكنم

وَ أَصِفُهُ بِمَا وَصَفَ بِهِ نَفْسَهُ‏

بهمان نحوى كه خود را توصيف نموده او را توصيف ميكنم

أَصِفُهُ مِنْ غَيْرِ صُورَةٍ

بى‌‏آنكه صورتى برايش قائل شوم

لَا يُدْرَكُ بِالْحَوَاسِّ وَ لَا يُقَاسُ بِالنَّاسِ

با حواس درك نميشود با مردم مقايسه نميگردد.

مَعْرُوفٌ بِالْآيَاتِ

بوسيله آيات و نشانه‌‏هاى خلقت شناخته مى‌‏شود

بَعِيدٌ بِغَيْرِ تَشْبِيهٍ وَ مُتَدَانٍ فِي بُعْدِهِ بِلَا نَظِيرٍ

بعيد است نه با تشبيه نزديك است در حال فاصله‏‌اى كه دارد اما شبيه نزديكى موجودات با يك ديگر نيست

لَا يُتَوَهَّمُ دَيْمُومَتُهُ

دوام و پايداريش به وهم نمى‌‏گنجد

وَ لَا يُمَثَّلُ بِخَلِيقَتِهِ

و نميتوان مثالى در ذات برايش تعيين نمود

وَ لَا يَجُوزُ فِي قَضِيَّتِهِ

و در داورى ستم روا نميدارد

الْخَلْقُ إِلَى مَا عَلِمَ مِنْهُمْ مُنْقَادُونَ

آفرينش بسوى برنامه‏‌اى كه معين شده براى آنها مطيعند

وَ عَلَى مَا سَطَرَ فِي الْمَكْنُونِ مِنْ كِتَابِهِ مَاضُونَ

و بجانب آنچه در تقدير پنهانش براى آنها معين كرده رهسپارند

لَا يَعْمَلُونَ بِخِلَافِ مَا عَلِمَ مِنْهُمْ وَ لَا غَيْرَهُ يُرِيدُونَ

بر خلاف آنچه براى آنها معين كرده عمل نميكند و اراده ديگرى ندارند

فَهُوَ قَرِيبٌ غَيْرُ مُلْتَزِقٍ

وَ بَعِيدٌ غَيْرُ مُتَقَصٍّ

او نزديك است نه بطورى كه بچسبد

و دور است نه آن طور كه فاصله مكانى داشته باشد

يُحَقَّقُ وَ لَا يُمَثَّلُ

وَ يُوَحَّدُ وَ لَا يُبَعَّضُ

و به يگانگى او اعتراف مى‌‏شود بى‌‏آنكه تجزيه پذير باشد

يُعْرَفُ‏ بِالْآيَاتِ‏ وَ يُثْبَتُ‏ بِالْعَلَامَاتِ‏

با آيات شناخته مى‌‏شود و با علامات اثبات ميگردد.