ازدیاد نور علم یا ازدیاد نار حسد؟! وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ! فَذُوقُوا فَلَنْ نَزيدَكُمْ‏ إِلاَّ عَذاباً!

INCREASE of the light of knowledge or the fire of envy?!

«زید» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

در فرهنگ لغات عربی می نویسند:

«المَزَادَة: پوست يا مشك كه در آن آب نهند.»

مزادة یعنی قلبی که باید در آن نوراعمال صالح قرار بگیرد نه نار حسادت!

«و زاد و زاد: یعنی مطلب خوب برای من جا افتاد!»

ازدیاد نور علم یا ازدیاد نار حسد؟! وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ! فَذُوقُوا فَلَنْ نَزيدَكُمْ‏ إِلاَّ عَذاباً!

+ «زود»

لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‏ وَ زِيادَةٌ

زيد:

و زادَ و زادَ !

سمعتُ العربَ تقول للرّجل يُخبِرُ عن أمرٍ أو يَستفْهم خَبَرا، فإذا أخبرَ حَقّقَ الخَبَرَ و قال له: و زادَ و زادَ ؛ كأنه يقول: زاد الأَمْرُ على ما وَصَفْتَ و أخبرَت.

+ «قبض و بسط – ازدیاد علم و یقین»

[اُفتاد الآن ؟! – مطالب علمی رو برای صاحبان نور جا می اندازند! اونم برای مخاطبینش جا میندازه!

«و زاده بسطة فی العلم» ، « و زاده » در اینجا، های ضمیر به صاحب نور بر می‌گردد یعنی آل محمد ع معالم را برای او «زاد و زاد» خوب جا میندازن و اونم برای اهلش خوب جا میندازه بطوریکه طرف اقرار میکنه : آها الآن گرفتم چی خبره !!! اُفتاد الآن !!! ]

و الناقةُ تتزيّد في سَيْرها: إذا تكلّفَتْ فوقَ قَدْرها.

و الإنسانُ‏ يتزيّد في حدِيثِه و كلامِه: إذا تَكلّف مجاوَزَة ما يَنبغِي؛

دارم زیادی توضیح میدم تا معنی واژه «زید» رو خوب برای مستمع جا بندازم پس من دارم «اتزيّد» یعنی دارم مخاطب رو شیرفهم میکنم! صاحبان نور در دنیا از روی فضلشون به ما علم عنایت می کنن و «قبض و بسط» رو که همان فرایند نور الولایة است به ما یاد میدهند تا ما رو در مسئله نور ولایت خوب شیر فهم بنماید «وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ». این توضیح اضافی موجب رشد و نمو عقل میشه «الزِّيادة: النُّمُوّ». اینجوری قیمتت هم میره بالا «تَزايَدَ السِّعْرُ». میشی یک الماس درشت باارزش که نورش چشمها رو خیره میکنه! حالا به «مُزايَدَة» میگذارنت، خریداران یوسف ع صف می‌کشند اما کسی را توان خرید این الماس با ارزش نیست! اما خدای مهربان اونو رایگان در اختیار عده ای قرار میده! اهل یقین و اهل شک!

+ «نفع» : النِّفْعَة ‏: پوست دباغى شده كه در طرفین مزادة قرار گيرد.

(المَزَادَة : پوست يا مشك كه در آن آب نهند.)

مزادة یعنی قلبی که باید در آن نوراعمال صالح قرار بگیرد نه نار حسادت!

+ « و زاده بسطة فی العلم و الجسم »

پس «زید» از مزادة گرفته شده اشاره به صاحبان نور که سقای کربلا هستند و با مشک پر آب علومشان تشنگان اهل یقین را سیراب می نمایند.

المَزَادَة

لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‏ وَ زِيادَةٌ

مفهوم «الفضل بطور مطلق».

«وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ‏ … فِي الدُّنْيَا»:

«يَزِيدُهُمْ … فِي الدُّنْيَا»:

وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ‏ الشَّفَاعَةَ لِمَنْ وَجَبَتْ لَهُ النَّارُ مِمَّنْ أَحْسَنَ إِلَيْهِمْ فِي الدُّنْيَا.

+ «بداء برای عده‌ای از معارین، که در عالم ذر به نور خود پشت کرده‌اند،

اما در دنیا با نور خود آشنا شده و آن را باور کرده و به آن عمل نموده و از عبارت «یزیدهم فی الدنیا» بهره‌مند شده‌اند.»

الزِّيَادَةُ: أن ينضمّ (۱+۱) إلى ما عليه الشي‏ء في نفسه شي‏ء آخر،

الزِّيَادة: نمو و افزايش يعنى افزودن و ضميمه كردن چيزى به چيز ديگرى در همان حالى كه هست،

يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ‏ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‏ وَ زِيادَةٌ

وَ الْحُسْنَى هِيَ الْجَنَّةُ وَ الزِّيَادَةُ هِيَ الدُّنْيَا

يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا:

اتَّقُوا رَبَّكُمْ‏

لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا : (۱) الْحُسْنى‏ وَ (۲) زِيادَةٌ

نعمت آشنایی با کتاب و معلم کتاب که در دنیا آشکار شده‌اند، میشه «زِيادَةٌ»!

صاحب نور همان «زِيادَةٌ» است! نعمت دنیایی آشکار شده برای مخاطبینش!

در واقع هر کسی که حوادث رو آثار عیبش بدونه و به نور ولایت عمل کنه، باید عوضش، بهشت آخرتی « الْحُسْنى » باشه و در دنیا چیزی گیرش نیاد! اما چون نور ولایت خاصیتی داره و اونم اینه که سرریز داره! زیادی میاد و باید در دنیا هم از نعمت بهشتی بهره‌مند بشیم! نکته قشنگش اینجاست تا در دنیا از نعمت معالم ربانی صاحبان نور بهره‌مند هستی، بدان آخرتت هم تامینه! چون این زیادی اونه که دارن بهت میدن، اما کسی که این دنیا چیزی از زیادی اون دنیا گیرش نیاد (یعنی مشمول لبخند صاحبان نور نشه) بدونه که اون دنیا هم از بهشت خبری نیست! خلاصه برای اینکه بفهمیم اون دنیا اهل بهشتیم یا نه (منا اهل البیت ع هستیم یا نه) باید ببینیم این دنیا از سرریز بهشت چیزی گیرمون اومده یا نه، دقت کن منظور از لذت از معالم ربانی اینه که باید تورو به یاد بوسه بر آیات بندازه.

+ «آیاتی و رسلی»

یعنی زبانا قربون صدقۀ صاحبان نور شدن، غالبا دروغ از آب در میاد، اما کسی که حادثه رو آثار عیبش میدونه، و به اوامر نورانی‌اش عمل میکنه، حتما صاحب نورش رو دوست داره!

پس اگه در دنیا عاشق آیات بودی، این رو بدون که از سرریز نعمت بهشت اخروی خودت داری بهره‌مند میشی و اینو مدیون معالم ربانی صاحب نورت هستی که راهشو بهت یاد داد.

«الزِّيَادَةُ هِيَ الدُّنْيَا»: ...