حسود روی تابلوی نورانی رو می‌پوشونه! کفران نعمت! الَّذينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا!

Do Not Cover the Traffic Sign!

Do not block the traffic sign!

Do not obstruct the traffic sign!

Do not cover the traffic sign with anything!

Keep the traffic sign visible!

«کفر» یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

«الکفر اصله الحسد»

مشتقات ریشۀ «کفر» ۵۲۴ بار در آیات قرآن تکرار شده است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«العرب تقول للزارع: كافرٌ

لأنه‏ يَكْفُرُ البَذْرَ المبذورَ في الأرض بتراب الأرض التي أثارها ثم أمَرَّ عليها مالَقَه.»

+ «کتمانِ نور! پنهان‌کاری حسود!»

لیدر سوء حسود، با تهمتی که به معلّم نورانی میزنه،

مرتکب اشتباه مرگبار میشه و روی حقیقتی بزرگ (آیة) رو میپوشونه!

به این میگن کافر!

+ «کتم – کتمان امارة»

+ «جحد»

+ «ستر»

+ «صدّ سبیل»

+ «امر الله»

«تکفیر آیات – تکذیب آیات»:

+ «اشتباه مرگبار تکذیب آیات! وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً!»

+ «تاریکی دروغ! الّذین کذّبوا بآیاتنا!»

اگه روی تابلوهای راهنمایی پوشیده بشه، چه اتفاقی پیش میاد؟!

كفر:

یکی از هزار واژه مترادف حسد است.

در آیات قرآن بجای کفر، واژه حسد را گذاشته و حالا معنای این آیات زیبا رو با توجه به فرایند [حسادت و نور ولایت] بررسی کنیم.

+ «نار»

+ «جهنم»

[کفر – ستر]:

الْكُفْرُ في اللّغة : ستر الشي‏ء

وصف الليل‏ بِالْكَافِرِ لستره الأشخاص،

وصف الزّرّاع بِالْكَافِرِ لستره البذر في الأرض،

الْكَافُورُ: اسم أكمام الثّمرة التي‏ تَكْفُرُهَا، [کفر – کمم] …

كُفْرُ النّعمة و كُفْرَانُهَا: سترها بترك أداء شكرها

اللغة

… و الكفار الزراع هنا لأن الزراع يغطي البذر و كل شي‏ء قد غطيته فقد كفرته

و منه يقال لليل كافر لأنه يستر بظلمته كل شي‏ء

[شکر – کفر] :

وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُون‏

طُوبَى لِمَنْ لَمْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ كُفْراً

لَا زَوَالَ لِلنَّعْمَاءِ إِذَا شُكِرَتْ وَ لَا بَقَاءَ لَهَا إِذَا كُفِرَتْ

+ «شرک»:

[کفر – شرک]:

ببین همینکه قدر معالم ربانی معلمی که خدای مهربان برای تو آشکار کرده رو ندونی «فَلَا يَعْرِفُهُ فَيَرُدُّهُ عَلَيْهِ» کفران نعمت کردی « فَهِيَ نِعْمَةٌ كَفَرَهَا » و عملا میشی کافر و قطعا برای رسیدن به آرامش دستتو پیش هر کسی بجز آل محمد ع دراز میکنی و اینجوری میشی مشرک! حالا از زمانی که قدر معالم ربانی رو ندونی و هنوز دستتو پیش کسی هم دراز نکردی « كُفْرٌ لَا يَبْلُغُ الشِّرْكَ » این زمان رو شاید بگیم همون چیزی که در این حدیث، سوال کننده از معصوم ع می‌پرسه و جواب می‌گیره. ضمنا معلوم میشه کفر مقدم بر شرک است « الْكُفْرِ وَ الشِّرْكِ أَيُّهُمَا أَقْدَمُ ؟… الْكُفْرُ أَقْدَمُ » یعنی اهل شک با وجود بهره‌مندی از نعمت معالم ربانی متاسفانه اول کفران این نعمت می کنند و بعدا درصدد همدستی با شریکان متشاکس بر میان چون بالاخره باید ناآرامی‌شونو یه جوری تسکین بدهند.

« هَلْ يَكُونُ كُفْرٌ لَا يَبْلُغُ الشِّرْكَ ؟

قَالَ إِنَّ الْكُفْرَ هُوَ الشِّرْكُ

ثُمَّ قَامَ فَدَخَلَ الْمَسْجِدَ فَالْتَفَتَ إِلَيَّ وَ قَالَ

نَعَمْ الرَّجُلُ يَحْمِلُ الْحَدِيثَ إِلَى صَاحِبِهِ فَلَا يَعْرِفُهُ فَيَرُدُّهُ عَلَيْهِ فَهِيَ نِعْمَةٌ كَفَرَهَا وَ لَمْ يَبْلُغِ الشِّرْكَ »

+ « وَ سُئِلَ عَنِ الْكُفْرِ وَ الشِّرْكِ أَيُّهُمَا أَقْدَمُ ؟

قَالَ الْكُفْرُ أَقْدَمُ وَ ذَلِكَ أَنَّ إِبْلِيسَ أَوَّلُ مَنْ كَفَرَ وَ كَانَ كُفْرُهُ غَيْرَ الشِّرْكِ لِأَنَّهُ لَمْ يَدْعُ إِلَى عِبَادَةِ غَيْرِ اللَّهِ وَ إِنَّمَا دَعَا إِلَى ذَلِكَ بَعْدُ فَأَشْرَكَ »

وَ الْكَنُودُ الْحَسُودُ : اشاره به اينكه ريشه نا سپاسي و كفران نعمت ، حسد است .

إن الدنيا لهي الكنود العنود.

حب دنيا (علاقه به نعمتهاي دنيا، یعنی تمناها) ريشه ناسپاسي و كفران نعمت است.

حسود رو به تمناهای خودشه و این یعنی پشت به نور، یعنی کفران نعمت!

[الكنود: الكفور للنعمة]

وَ لَمْ يَرَ أَنَّ لِلَّهِ عَلَيْهِ نِعْمَةً إِلَّا فِي مَطْعَمٍ أَوْ مَشْرَبٍ فَقَدْ جَهِلَ وَ كَفَرَ نِعَمَ اللَّهِ

فَعَظِّمْ لِلَّهِ حَقَّهُ أَنْ تَبْذُلَ نَعْمَاءَهُ فِي مَعَاصِيهِ

يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَها قَالَ يَعْرِفُونَ يَوْمَ الْغَدِيرِ وَ يُنْكِرُونَهَا يَوْمَ السَّقِيفَةِ

فَبَدَّلُوا نِعْمَتِي وَ كَذَّبُوا رَسُولِي‏

طُوبَى لِمَنْ لَمْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ كُفْراً.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص

مَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَى عَبْدٍ بَابَ شُكْرٍ فَخَزَنَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَة

خداوند هر گاه در شكر را بر بنده بگشايد در افزايش را بر وى باز مى‏كند.

معني باب: و منه يقال في العلم باب كذا، و هذا العلم باب الى علم كذا أى به يتوصّل اليه‏

و قال (ص)

أنا مدينة العلم و علىّ بابها، أى به يتوصّل.

امام کاظم علیه السلام:

عَنْ أَبِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ

كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص مُكَفَّراً لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُ

وَ لَقَدْ كَانَ مَعْرُوفُهُ عَلَى الْقُرَشِيِّ وَ الْعَرَبِيِّ وَ الْعَجَمِيِّ

وَ مَنْ كَانَ أَعْظَمَ مَعْرُوفاً مِنْ رَسُولِ اللَّهِ عَلَى هَذَا الْخَلْقِ‏

وَ كَذَلِكَ نَحْنُ أَهْلَ الْبَيْتِ مُكَفَّرُونَ لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُنَا

وَ خِيَارُ الْمُؤْمِنِينَ مُكَفَّرُونَ لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُم‏

رسول خدا (ص) گمنام است قدردانى احسانش نشده با اينكه بقريش و عرب و عجم احسان كرده،

چه كسى بالاتر از رسول خدا (ص) باين خلق احسان كرده

و ما خاندان هم ناسپاسى شديم احسان ما را قدر نشناسند

و مؤمنان خوب هم گمنام و سپاس نشده‏‌اند و قدردانى از كارهاى خيرشان نشود.