رؤیت نور؛ رؤیای بیدار دلان! لَوْ لا أَنْ رَأى‏ بُرْهانَ رَبِّهِ!

The Vision of Light: A Wakeful Dream of the Heart!

From dreams in sleep to visions in the heart’s awakening!

«أرِني‏ بِرَأْيِكَ : براى من نظر خود را اعلام كن.»

«با نظرات ارزشمندت، سیرابم کن!»

«رئی» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور»،

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«رَوَّى النّبَاتَ: گياه را آبيارى كرد».

+ «سقی»

«رویت» و «ریاء» و «رویا» و «مرآة» و «مرئی» و «رایة» و «رای» و … مشتقات ریشه «روی» هستند.

+ «تاریکی ریا»:

عاقل میدونه که اقتدا به نور هدایت، یک امر قلبی است:

«الِاقْتِدَاءُ نِسْبَةُ الْأَرْوَاحِ فِي الْأَزَلِ وَ امْتِزَاجُ نُورِ الْوَقْتِ بِنُورِ الْأَزَلِ»:

کامل این حدیث در مقاله‌ی تاریکی ریا مطالعه شود.

+ «تاریکی ریا! الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ!»

+ «فیدبکِ نورانی!»

رؤیت نور؛ رؤیای بیدار دلان!

از خواب دیدن تا دیدن نور در بیداریِ قلب!

از رؤیا در خواب تا شهود در بیداری قلب!

فهم قبض و بسط نور قلب، فرایندی است که در بیداری رخ می‌دهد، نه در خواب.

در عالم خواب، چیزهایی می‌بینیم.

در عالم بیداری هم، قلب توان فهم چیزی را دارد که از جنس نور و ظلمت است

و این کلام خالق اوست که با زبان نور با او سخن می‌گوید

و انسان کلام خالق خود را در بیداری، بخوبی می‌بیند و می‌شنود و می‌فهمد.

چه کسانی این فرایند را تجربه کرده‌اند و می‌توانند کلام ربّ خویش را در بیداری و همزمان با اینکه زندگی روزمره خود را انجام می‌دهند، فهمیده و متوجه این اوامر نورانی هم بشوند؟!

آیا کسی تجربه‌ای از این گفتگوی محرمانه و زیبا دارد که برای ما بازگو نماید (وُرک‌لایف).

فریضه اینه که این نور، یعنی این رویای بیداری رو تجربه کنی!

قلب سلیم، این نور رویت شده در بیداری را درک میکند و می‌پرستد!

وقتی با قلبت تاریکی رو احساس میکنی فورا استغفار کن.

اگه به اشتباهت ادامه بدهی و بخوای اون کار یا فکر غلط رو انجامش بدهی، این نور از وجودت خارج میشه، انگاری خودت بدون این نور، مرتکب فعل حرام میشی، و بعدش اگه خدا بخواهد این نور که برگرده به قلب، توام با حالت ندامت و پشیمانی است.

خروج نور توام با حالت خاصی است و رعشه‌ای به تن می‌افته و انگاری روح از بدن خارج میشه و با خروج این روح و نور ایمان، حالا میتونی با اجازۀ خودت، اون فعل حرام رو انجام بدهی، وگرنه با وجود و حضور این نور ایمان در قلب، نمیتونی این کار رو بکنی.

بعد از اینکه روح ایمان از قلبت فاصله میگیره، بدون مزاحم، کارتو میکنی و از گناه هم لذت میبری اما وقتی گناه رو مرتکب شدی، بعدش دو حالت پیش میاد:

اگه حالت ندامت و پشیمانی بهت دست بده، بدان که نور ایمان به قلب برگشته و خاصیتش اینه که بهت میگه باید پشیمان بشی و استغفار کنی.

اما اگه خدای ناکرده روح ایمان به قلب برنگرده، نه حالت پشیمانی پیش میاد و نه اینکه شخص از عقوبت کاری که کرده نگران خواهد بود و بقول معروف، انگاری برای او: آب از آب تکون نخورده!

و این مفهوم وحشتناکی برای شخص داره، انگاری یه جوری مرتکب اون اشتباه مرگباری شده که با این اشتباه کبیره، دیگه روح ایمانی که ازش مفارقت کرده، به قلبش بر نمیگرده و این میشه همون فرایند «نور از دست رفته!».

انگاری برای یه مدتی این نور رو خدا به این شخص عاریه داده بود تا باهاش کار کنه «دوران آتش‌بس!»، و ببینه که چقدر چیز خوب و با ارزشیه، لذا خواهانش بشه و مالکش بشه و اشتباه عالم ذرشو که قلبا این نور رو نپذیرفته بود، جبران کنه و براش بداء حاصل بشه و عاقبت به خیر بشه،

اما متاسفانه آمار کسانی که پس از دوران رفق و استصحاب و آتش‌بس و دورانی که خدا رایگان نورشو به قلب اونها هدیه کرده، باز هم در امتحانات زندگی، تمنا رو بر تقدیر ترجیح میدن و نور رو فدای خواسته‌های خودشون میکنن و نور رو پشت سرشون می‌افکنند و مثل یک چیز بی‌ارزش از قلبشون اخراجش میکنن و براشون اصلا مهم نیست که فرقِ مبارکِ علی ع شکافته شود یا سر حسین ع بریده شود!

مهم براشون اینه که کسی تمنّاهای اونا رو زیر پا نذاره.

آینه‌ی آیات!

[آینه‌ی آیات – حسادت و نور ولایت] :

نظر و باور خدا همونیه که برات تقدیر کرده + «ما کتب الله»!

به رای و نظر خدا احترام بگذار + «امر الله»

و راضی به تقدیراتی که برای تو مقدر نموده باش

و رای و نظر حسادت‌آلود خودتو بذار کنار

و حالا تو در آینه آیات، مدام عیب حسادت خودتو می‌بینی

«اَلْمِرآةُ الَّتي يَنْظُرُ الاِنْسانُ فيها إلى أَخْلاقِهِ هِيَ النّاسُ»

«فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى‏ طَعامِهِ»

و با کمک یدالله نورانی ولایت ، عیب و بدجنسی از این چهره تاریک زدوده

و قلبت، آن به آن، منور به نور درخشنده هدایت آل محمد ع می‌گردد، ان شاء الله تعالی.

اهل نور با صاحب نورش، در ملکوت قلبش حرف میزنه!

«اله – پرستش نور!»

«زوج زیبای عبد و ربّ»

+ «احراز هویت نور در ملکوت قلب!»

سوالشو می‌پرسه «راءَیيْتُهُ: با او مشورت كردم.»

و میگه ببین نظرتو به من اعلام کن، نظرت چیه؟! موافقی یا نه! مثبت یا منفی؟! یه اشاره ریز کافیه، فقط بگو آره یا نه! دلیل و توضیح لازم نیست! فقط بگو آره یا نه، بقیه‌اش با من!

قلب سلیم با قبض و بسط نورش می‌فهمه چیزی که مد نظرشه، مورد تایید هست یا نه! لذا یا مورد تاییده و انجامش میده یا مورد تایید نیست و بی‌خیالش میشه!

گاهی هم هنوز وقت جواب قطعی نیست، پس فعلا صبر میکنه تا کی دستگاه روشن فکس قلبش، بکار بیفته و اعلامیه و بیانیۀ لیدر به دستش برسه.

زبان اهل بهشت خیلی ساده و قابل فهم است!

سختی‌اش موقع اطاعت بی‌چون و چرا از این دستور است «آبیدینس».

وقتی قرار شد برای اطاعت کردن، در حالیکه چشمت به دلخواهت افتاده و آب از لب و لوچه آویزونه [بلوغ لذت]، یا میخوای داد و بیداد کنی [شفای غیظ]، اما حالا نباید اصلا هیچ اقدامی بکنی، اینجا معلوم میشه کی صادقه و کی صادق نیست! میشه داستان کربلا!

اگه بجای من بودی، چکار می‌کردی؟!