The Light of Judgment!

How Does Allah Judge Us?!

We judge ourselves based on Allah’s judgment of us.

We perceive this light of judgment in our hearts.

«قضی» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«سَمٌ‏ قَاضٍ‏: أى قاتلٌ، زهر كشنده»

زهری که خورده بشه، کار رو فورا تمام میکنه و به انتها می‌رسونه.

«نور، کار رو تموم میکنه! قضی الامر! قضاء الله!»

توی قلبت، کی داوری میکنه؟!

نورِ قضاوت!

قضاوت، نوری است که خدای مهربان در قلوب سلیم اهل نور قرار میدهد

و این نور، قبض و بسط می‌شود و با این تاریکی و روشنایی،

خدای حکیم با بندۀ خود همکلام می‌شود! ارادۀ خودش را به اطلاع بندۀ خویش میرساند!

بنده مجبور به اجرای این اوامر و قضای نورانی نیست!

انتخاب اینکه اهل اطاعت باشد یا اهل معصیت، با خود بنده است.

خدای مهربان بر اساس انتخاب بنده، در مورد سرنوشت او تصمیم میگیرد!

خدای مهربان در مورد حسودی که اختیارا تغییر بینش و روش بدهد، و نورش را باور نماید و آغاز به تولید عمل صالح نماید، تغییر سرنوشت می دهد و سرنوشت شوم آتش جهنم را با سرنوشت غیرقابل وصف خلود در بهشت زیبا، برای این حسودی که تغییر رویّه در زندگی خویش داده، رقم میزند و این در علم بداء الهی جای میگیرد که احدی از آن خبر ندارد جز خدای مهربان!

قضا و قدر – قبض و بسط:

إِذَا كَانَ الْقَضَاءُ وَ الْقَدَرُ سَاقَانَا إِلَى الْعَمَلِ

فَمَا وَجْهُ الثَّوَابِ لَنَا عَلَى الطَّاعَةِ وَ مَا وَجْهُ الْعِقَابِ لَنَا عَلَى الْمَعْصِيَةِ؟

فَمَا الْقَضَاءُ وَ الْقَدَرُ الَّذِي ذَكَرْتَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟

الْأَمْرُ بِالطَّاعَةِ وَ النَّهْيُ عَنِ الْمَعْصِيَةِ

وَ التَّمْكِينُ مِنْ فِعْلِ الْحَسَنَةِ وَ تَرْكِ السَّيِّئَةِ

وَ الْمَعُونَةُ عَلَى الْقُرْبَةِ إِلَيْهِ وَ الْخِذْلَانُ لِمَنْ عَصَاهُ

وَ الْوَعْدُ وَ الْوَعِيدُ

وَ التَّرْغِيبُ وَ التَّرْهِيبُ

كُلُّ ذَلِكَ قَضَاءُ اللَّهِ فِي أَفْعَالِنَا وَ قَدَرُهُ لِأَعْمَالِنَا

فَأَمَّا غَيْرُ ذَلِكَ فَلَا تَظُنَّهُ

فَإِنَّ الظَّنَّ لَهُ مُحْبِطٌ لِلْأَعْمَالِ

خدای مهربان با قبض و بسط نور قلبت، تو رو از اراده و خواست و مشیت و قضاء و داوری خودش و چیزی که دوست داره یا نداره، مطلع میکنه!

امام صادق علیه السلام:

مَا مِنْ قَبْضٍ وَ لَا بَسْطٍ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِيهِ الْمَنُّ أَوِ الِابْتِلَاءُ.

مَا مِنْ قَبْضٍ وَ لَا بَسْطٍ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِيهِ مَشِيَّةٌ وَ قَضَاءٌ وَ ابْتِلَاءٌ.

لَيْسَ شَيْ‏ءٌ فِيهِ قَبْضٌ أَوْ بَسْطٌ مِمَّا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَوْ نَهَى عَنْهُ إِلَّا وَ فِيهِ مِنَ اللَّهِ ابْتِلَاءٌ وَ قَضَاءٌ.

لَيْسَ لِلْعَبْدِ قَبْضٌ وَ لَا بَسْطٌ مِمَّا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَوْ نَهَى اللَّهُ عَنْهُ إِلَّا وَ مِنَ اللَّهِ فِيهِ ابْتِلَاءٌ.

الحاسد جاحد لانه لم یرض بقضاء الله

حسود، به داوری خدا اعتراض داره!

حسود، راضی به قضای الهی نیست! راضی به امر الله نیست!

پس قضای الهی، چیزی است که هنوز حتمی نشده!

بستگی داره طرف مقابل با این قضا، به این امر، به این نور،

راضی بشه و عمل کنه یا ناراضی باشه و عمل نکنه!

حالا خدا پس از اینکه شخص، با توجه به اختیاری که داره، عمل میکنه یا نمیکنه، خدا بعد از این مرحله، بر اساس کاری که شخص کرده، براش پاداش یا عقوبت در نظر میگیره!