Een enkelvoudige moord kent veel meer slachtoffers dan het slachtoffer alleen. Bijvoorbeeld de nabestaanden. De Vaatstra zaak kent meer dan gemiddeld slachtoffers, omdat de waarheid direct in de doofpot is gestopt. Te denken valt aan Isabella  die gemolesteerd werd, met blijvend letsel als gevolg, omdat zij belastende verklaringen over Ali en Faek bij de politie had afgelegd. “De vader van het meisje, A. Wagenaar, zegt dat het een vergeldingsactie was, omdat zijn dochter verklaringen had afgelegd over de vermoorde Marianne Vaatstra.”

Maar Stephanie is ook zo’n slachtoffer.   In het voorgaande is uiteengezet dat Stephanie getuige is geweest van gebeurtenissen die het officiële gestolen-fiets-verhaal volledig onderuit halen en zij op 14 mei 1999 door Justitie op weerzinwekkende wijze onder druk is gezet om hierover voor eeuwig haar mond over te houden. De moeder van Marianne herhaalt deze gebeurtenissen nog een keer in een emotionele kerstboodschap van 2010:

Het meisje dat moeder Maaike bedoelt om naar voren te komen, is Stephanie. Dit was er aan voorafgegaan:

Nadat ik de auto in de straat had geparkeerd, liep ik naar het huis waar Stephanie woont. Op dat moment kwam er juist een jongeman naar buiten om de post uit de brievenbus te halen. Ik vraag hem beleefd of Stephanie van Reemst hier woont. Hij zegt even vriendelijk: Stephanie Broersma is het nu. O ja, dat is waar ook, ze is nu getrouwd. Bent u haar man? Nee, ik ben haar broer. Oh, jij bent David. Ja, zegt David verbaasd, hoe weet u dat?  Ooh, ik weet nog wel meer. Je hebt nog twee zussen, en je vader heet Bert. Maar het is Stephanie die ik zoek.  Nou, Stephanie is er wel, zegt David, komt u maar even mee. Door de nog openstaande garagedeur gaat hij mij voor en roept:  Steef, er is hier iemand voor je! Ik blijf netjes voor de garagedeur staan en David zegt: Komt u maar verder hoor!  Bij de ingang van de garage naar de woonkamer komt Stephanie mij tegemoet. Zij komt mij over als een vriendelijke jonge vrouw met een zachtaardige, enigszins verlegen uitstraling. Ik stel mij voor en vraag haar of ze mijn naam misschien al kende. Nee, zegt Stephanie met oprecht vragende ogen. Welnu, zeg ik, ik kom omdat ik van jou meer denk te kunnen leren over de moord op Marianne Vaatstra, want ik weet dat jij getuige bent geweest van de ontvoering van Marianne.

Na het uitspreken van deze zin, verbleekt Stephanie’s vriendelijk vragende gezicht naar een uitdrukking van grote schrik en bezorgdheid. Ze stamelt: Daar wil ik niks over zeggen, ik kan er niet over praten. Een nauwelijks verholen paniek overvalt haar zichtbaar. Ze voegt met haar hand op het hart en met overslaande stem toe: Ik heb twee weken geleden nog een open hart operatie gehad, en ik moet rust houden, dus hier wil ik het graag bij laten. Ik vraag nog: En hierover praten betekent spanning voor jou? Ja-ah, zegt Stephanie tussen twee ademstoten door. De ontzetting is verder van haar gezicht af te lezen, ik acht het mogelijk dat zij ter plekke een hartstilstand krijgt, wat ik niet op mijn geweten wil hebben, dus zeg ik: Goed, dan laten we het hierbij en zal ik weggaan.

Eén en ander was mij onder meer bekend geworden door de getuigenis van Geke Haarsma, die ook steeds nul op het rekest heeft gekregen van de recherche:

Geke werkte als hulp in de huishouding voor Jan Kloppenburg van het landbouwmuseum te Veenklooster, waar Ludger Dill onderdak kreeg in de deel van de boerderij, waar hij zijn zogeheten pipo-woonwagen mocht stallen. Ook mocht de aan lager wal geraakte Dill de fiets van de bejaarde Kloppenburg gebruiken, die Dill weer uitleende aan bevriende asielzoekers, voornamelijk Ali Hassan. Vandaar ook dat Kloppenburg de gevonden, zogenaamd gestolen fiets in de greppel langs de Keningswei, waar Marianne werd gevonden, direct identificeerde als zijn fiets. Maar ook in zijn verhaal had de recherche uiteraard geen trek.  Geke kende Ludger Dill en zijn Mercedes dus zeer goed, en er bestaat dan ook geen twijfel dat Marianne, al dan niet vrijwillig, door Dill in zijn auto is meegenomen. En foetsie is het verzonnen gestolen-fietsverhaal van Spencer en Justitie. Dat was al duidelijk want op fietsen zonder ventielen kun je immers niet fietsen, laat staan met je vriendinnetje achterop. Ook van het verwijderen van de ventielen uit deze fietsen door haar vriendje Faek is Stephanie getuige geweest.

Dat het bovenstaande het ware verhaal is, blijkt wel uit het feit dat Stephanie nooit naar voren is gekomen naar aanleiding van de aangrijpende kerstoproep van Marianne’s moeder. Ook niet om tegen Maaike te zeggen: Dit klopt helemaal niet, ik weet van niets!

Dat het OM behoorlijk in paniek raakt van deze onthullingen over hun supergetuige Stephanie, die ze zo vakkundig de mond gesnoerd hadden, blijkt ook uit de navolgende gebeurtenissen. Let wel, dit speelt rond de jaarwissiling van 2010/2011, lang voordat Jasper Steringa als de ‘verlossende’ dader werd opgepakt. De damage control machine wordt op volle toeren gezet om de onthuller van deze feiten, Wim Dankbaar, kalt te stellen. Stephanie wordt snel onder de beschermende vleugels van het OM getrokken. De regie wordt overgenomen door het OM en onder leiding van “kwaliteits- en persofficier” Henk Mous wordt via de Leeuwarder Courant een aantal lasterberichten de pers in geslingerd. Vrijwel hoofdzakelijk door Jantien de Boer, het morele kompas van de LC, die nog steeds in haar eigen lucht kan slapen zonder in haar stank te stikken. In deze berichten wordt Stephanie neergezet als slachtoffer van een stalkende, smadelijke Wim Dankbaar. Het bovenbeschreven beleefde bezoek aan Stephanie wordt afgeschilderd als een invasieve inbreuk op haar privacy. Zelfs  wordt er gesteld dat Stephanie en haar broer Dankbaar het huis hebben moeten uitzetten. Via de pers verneemt Wim dat Stephanie aangifte tegen hem heeft gedaan. Over de kerstboodschap van Maaike geen woord! Het is zelfs zo erg dat Stephanie “politiebescherming” krijgt! De spinnerij van het OM is compleet. Als Wim het OM Leeuwarden belt om te vragen of dit klopt, moet Wim even in de wacht blijven hangen, om vervolgens van de telefoniste te horen dat zij toestemming heeft om de verbinding te verbreken. Zoals u hier kunt beluisteren:

Geprek met OM Leeuwarden over “aangifte” van Stephanie

Vervolgens leest Wim in de Leeuwarder Courant dat Stephanie de aangifte heeft ingetrokken, kennelijk met instemming van het OM. Dat is raar, want het OM kan beslissen dat ze de “aangifte” toch willen vervolgen ondanks dat de aangeefster haar aangifte intrekt. Waarmee zonneklaar is geworden dat het hele verhaal een “spin” van het OM is geweest om de klokkenluider van hun Godsgruwelijke ambtsmisdrijven in een negatief daglicht te plaatsen en uit te schakelen. Daarnaast is duidelijk dat arme Stephanietje zich nog steeds laat knevelen door het OM om de waarheid niet te vertellen, terwijl zij dit als een loden last met zich meedraagt. Getuige het briefje dat zij aan de Keningswei hing met een witte roos uit de bloemenwinkel van mams. Kennelijk is haar angst voor Justitie nog steeds groter dan haar gewetenswroeging.

Het jankverhaal wordt compleet gemaakt met onderstaand artikel, waarin Stephanie beweert dat ze vernederd is en aan achtervolgingswaanzijn lijdt, zodanig dat ze moet verhuizen. En tevens dat haar (door Justitie verzonnen) verkrachting door Faek haar “trauma” is, dat bij haar gelaten moet worden. Sodeju, wat moet het dan een trauma voor Stephanie zijn dat Justitie daags na die aangifte beweerde dat zij ook die aangifte had ingetrokken, dat vervolgens corrigeerde, maar Faek nooit heeft vervolgd voor die “traumatische” verkrachting door Faek, die zij de volgende maandag nog kwam opzoeken in de sporthal te Kollum. Ai, dat doet moet zeer doen, Stephanie! Of is het niet erg dat Justitie je traumatische verkrachting direct heeft geseponeerd? Met het argument dat je die over jezelf hebt afgeroepen omdat je rekening had moeten houden met de “culturele achtergrond” van Faek? Ofwel: eigen schuld, dikke bult! Zit daar je trauma niet? Heb je Henk Mous ook gevraagd waarom dat zo snel geseponeerd werd? Heb je hem ook verteld dat de opgepakte Ali in Turkije niet de vriend van Faek was? Hoe en waar ben je dan verkracht, Stephanie? Hoe dwingend en gewelddadig was Faek? Heeft Faek je onvrijwillig ontmaagd? Om daarna met hem naar de Paradiso te gaan? En vervolgens naar het Filtsje? En van dat “trauma” doe je dan pas na twee weken aangifte, als je door de politie wordt ontboden om gehoord te worden over de moord op Marianne? Je weet dat Faek stelt dat jullie slechts wat vrijwillige kusjes hebben uitgewisseld? Maar volgens jouw aangifte was hij op zijn 15e al een verkrachtende psychopaat? Die