پیام امروز:
هنگامی که قضاوتی ندارم، همه را با مهربانی می بینم.

«بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند»- سعدی

روز چهاردهم
مدیتیشن امروز به ما نشان می دهد که چگونه ابراز شکرگزاری به شفقت منجر می شود. همه ما می دانیم که برای رشد معنوی نیاز داریم که حس شفقت داشته باشیم، اما با وجود این همه چیزهای منفی و ناعدالتی که در دنیا می بینیم، حس قضاوت و انتقاد برای نفس آسان می شود.
با اینحال، هنگامی که دلیلی برای شکرگزاری از کسی پیدا می کنیم، ارتباط عمیقی بین خودمان و آن فرد ایجاد می کنیم. شما نمی توانید هم از کسی سپاسگزار باشید هم از او رنجش داشته باشید. وقتی که از کسی شکرگزاری می کنید و از این طریق با او ارتباط برقرار می کنید، شما با گوهر مشترک انسانیت متصل می شوید- که سرچشمه شفقت و همدلی است. قلبی که احساس شفقت و همدلی می کند، هم می تواند دیگران را بپذیرد و ببخشاید و هم خودش را.

تمرینات روز چهاردهم
سوال اول
نام چند نفر را بنویسید که با آنها چندان موافق و هماهنگ نیستید، اما واقعاً دوست دارید که با آنها رابطۀ خوبی داشته باشید.
سوال دوم
برای هر کدام از افراد فوق، حداقل یک ویژگی قابل ستایش را نام ببرید که در آنها ستایش می کنید. اجازه بدهید که احساس ستایش و قدردانی شما به شکل یک نوع مهربانی یا خیرخواهی برای آنها در درون تان جاری شود.

سوال سوم
برای هر کدام از این افراد، بنویسید که چه چیز مشترکی دارید، و اینکه این چیز چطور می تواند همچون یک حلقه ارتباط و همدلی برای شما عمل کند.
به عنوان مثال، شاید هر دوی شما یک مادر سالخورده دارید که برای او نگران هستید و یا هر دوی شما یک علاقه مشترک دارید.