امام على عليه السلام:

قالَ اللّهُ تباركَ و تعالى لِموسى عليه السلام:

يا موسى،

اِحفَظْ وصِيَّتي لكَ بأربَعَةِ أشياءَ:

أوَّلُهُنّ: ما دُمتَ لا تَرى ذُنوبَكَ تُغفَرُ فلا تَشتَغِلْ بِعُيوبِ غَيرِكَ،

و الثّانِيَةُ: ما دُمتَ لا تَرى كُنُوزي قد نَفِدَت فلا تَغتَمَّ بسَبَبِ رِزقِكَ،

و الثّالِثَةُ: ما دُمتَ لا تَرَى زَوالَ مُلكي فلا تَرْجُ أحَدا غَيري،

و الرّابِعَةُ: ما دُمتَ لا تَرَى الشَّيطانَ مَيِّتا فلا تأمَنْ مَكرَهُ.

خداوند تبارك و تعالى به موسى عليه السلام فرمود:

اى موسى! سفارش من به تو درباره چهار چيز را به گوش گير:

اوّل اينكه تا زمانى كه نمى‌دانى گناهانت آمرزيده شده است به عيب‌هاى ديگران مپرداز.

دوم: تا زمانى كه نمى‌دانى گنجينه‌هاى من تمام شده است، غم روزيت را مخور.

سوم: تا زمانى كه به سر آمدن مُلك و پادشاهى مرا نديدى به هيچ كس جز من اميد مبند

و چهارم: تا زمانى كه شيطان را مُرده نديدى از مكر و فريب او آسوده خاطر مباش.

في مُناجاةِ اللّه عزّ و جلّ لِمُوسَى بْنِ عِمرانَ عليه السلام:

يا مُوسى

اجْعَلْ لِسانَكَ مِنْ وَراءِ قَلْبِكَ تَسْلَمْ،

و أَكْثِرْ ذِكْرِي بِاللّيل وَ النَّهارِ تَغْنَمْ،

و لا تَتَّبِع الخَطَايا فَتَنْدَم،

فَإنّ الخَطَايا مَوْعِدُهَا النّارُ.

خداوند متعال فرمود :

اى موسى!

زبانت را پشت دلت قرار ده تا سالم بمانى

و شب و روز مرا فراوان ياد كن تا بهره ببرى

و از خطاها و گناهان پيروى مكن كه پشيمان مى شوى؛

چرا كه وعده‌گاه گناهان دوزخ است .

امام سجاد عليه السلام:

مُتَفَقِّهٌ في الدِّينِ أشَدُّ على الشيطانِ مِن عِبادَةِ ألفِ عابِدٍ.

وجود يك فقيهِ در دين، از وجود هزار عابد براى شيطان گرانتر است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

ما مِن شيءٍ أقطَعَ لِظَهرِ إبليسَ مِن عالِمٍ يَخرُجُ في قَبيلَةٍ.

هيچ چيز براى ابليس كمرشكن تر از عالمى كه در ميان قبيله اى سر بردارد، نيست.

امام صادق عليه السلام:

(إنَّ ذِكرَنا مِن ذِكرِ اللّه)،

إنّا إذا ذُكرِنا ذُكِرَ اللّه ُ ،

و إذا ذُكِرَ عَدُوُّنا ذُكِرَ الشَّيطانُ.

[همانا ياد كردن از ما ياد كردن از خداست]

هرگاه ما ياد شويم، خدا ياد شده است

و هرگاه دشمن ما ياد شود، شيطان ياد شده است.

+ «قدر تک تک لحظه‌های درخشان قلبتان را بدانید! أَكْرِمِي مَثْواهُ!»

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله:

ما مِن قَومٍ اِجتَمَعوا يَذكُرونَ فَضائِلَ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ

إلاّ هَبَطَتِ المَلائِكَةُ مِنَ السَّماءِ حَتّى اُلحِقوا بِهِم بِحَديثِهِم،

فَإِذا تَفَرَّقوا عَرَجَتِ المَلائِكَةُ إلَى السَّماءِ،

فَيَقولُ لَهُمُ المَلائِكَةُ الاُخَرُ:

إنّا نَشُمُّ رائِحَةً مِنكُم ما شَمَمنا رائِحَةً أطيَبَ مِنها ،

فَيَقولونَ :

إنّا كُنّا عِندَ قَومٍ يَذكُرونَ فَضلَ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ فَعَطَّرونا مِن ريحِهِم ،

فَيَقولونَ :

اِهبِطوا بِنا إلَيهِم،

فَيَقولونَ:

إنَّهُم قَد تَفَرَّقوا،

فَيَقولونَ :

اِهبِطوا بِنا إلَى المَكانِ الَّذي كانوا فيهِ.

هيچ مردمى نيستند كه گرد هم آيند و از فضايل محمّد و آل محمّد ياد كنند

مگر اين كه فرشتگان از آسمان فرود آيند و به انجمن آنان ملحق شوند

و با ايشان همسخن گردند

و چون پراكنده شوند فرشتگان به آسمان عروج كنند.

پس فرشتگانِ ديگر به آنها گويند:

ما از شما رايحه اى استشمام مى كنيم كه تاكنون خوشبوتر از آن نبوييده‌ايم.

آن فرشتگان گويند:

ما نزد جماعتى بوديم كه از فضايل محمّد و آل محمّد سخن مى گفتند و ما را از رايحه خود عطرآگين ساختند.

آن فرشتگان ديگر گويند:

ما را نيز نزد ايشان فرود بريد.

آن فرشتگان گويند:

آنان متفرق گشتند.

آن فرشتگان ديگر گويند:

ما را به آن جايى كه اجتماع كرده بودند فرود بريد.

امام على عليه السلام:

طُوبى لِنَفْسٍ اَدَّتْ اِلى رَبِّها فَرْضَها … فى مَعْشَرٍ اَسْهَرَ عُيونَهُمْ خَوْفُ مَعادِهِمْ، وَ تَجافَتْ عَنْ مَضاجِعِهِمْ جُنوبُهُم، وَ هَمْهَمَتْ بِذِكْرِ رَبِّهِمْ شِفاهُهُمْ، وَ تَقَشَّعَتْ بِطولِ اسْتِغْفارِهِمْ ذُنوبُهُم،

اُولئِكَ حِزْبُ اللّه ِ اَلا اِنَّ حِزْبَ اللّه ِ هُمُ الْمُفْلِحونَ.

خوشا به سعادت كسى كه وظيفه خود را نسبت به پروردگارش انجام مى دهد …

و از مردمى است كه ترس روز قيامت، شب هنگام، چشمانشان را بيدار نگه مى‌دارد و پهلوهايشان را از بستر نرم، دور مى سازد و لب‌هايشان به ذكر خداوند مى‌جنبد.

و از زيادى استغفار، گناهانشان پاك مى‌شود.

آنان حزب خدا هستند و بدانيد كه حزب خدا پيروز است.

لا يَجعَلوا للشَّيطانِ على أنْفُسِهِم سَبيلاً!

شیطان را بر خود مسلّط نکنید!

امام رضا عليه السلام:

يا عبدَ العظيمِ،

أبلِغْ عنّي أوليائي السّلامَ،

و قُلْ لَهُم:

أنْ لا يَجعَلوا للشَّيطانِ على أنْفُسِهِم سَبيلاً،

و مُرْهُم بالصِّدقِ في الحديثِ و أداءِ الأمانةِ،

و مُرْهُم بالسُّكوتِ و تركِ الجِدالِ فيما لا يَعْنيهِم.

اى عبد العظيم!

از طرف من دوستانم را سلام برسان

و به آنان بگو كه شيطان را بر خود مسلّط نكنند

و دستورشان ده كه راستگو و امانت پرداز باشند

و دستورشان ده كه خاموشى گزينند و از مجادلات بيهوده بپرهيزند .