139 - س م و - آسمان نورانی قلب من! إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْ
Description
آسمان نورانی قلب من! إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزينَةٍ الْكَواكِبِ!
Starry Sky!
«سمو» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است!
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«سَمَتْ هِمَّتُهُ إِلَى مَعَالِى الْأُمُورِ: إِذَا طَلَبَ العِزَّ و الشَّرَفَ»
«السَّمَاءُ: المُظِلَّةُ لِلْأَرْضِ، السَّقْفِ»
«سَمَا الفحلُ: سطا على شَوله سَماوَةً»
مفهوم «ما كان مرتفعا فوق شيء آخر محيطا به.»
+ «رفع»
+ مفهوم «مافوق»
+ «جعل – کلب مجعل»
«كُلُّ عالٍ سَمَاءٌ»
«سَمَاءُ كلّ شيء: أعلاه، فوق و بالاى هر چيز»
«السماوة: الشخص العالي»
«سَمَا: عَلَا»
+ «علو»
+ «نجد»
+ «زمین به آسمان احترام می‌گذارد!»
«سمو: سَمَا الفحلُ»
«سَمَا: عَلَا»
[سماء: مافوق – ارض: مادون]:
هر بالايى، به نسبت پائينش، «سماء» است و به نسبت مافوق و بالاترش، «ارض».
«سَمَا الفحلُ: آن فحل بر مادينه جهيد.»
علو و برتری، مفهوم مشترک تمام واژه‌های نور ولایت.
آسمان نورانی قلب من! إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزينَةٍ الْكَواكِبِ!
کتاب فقه اللغة: فصل فيما نطق به القرآن من ذلك:
«كُلُّ ما عَلَاكَ فأظَلَّك: فهو سَمَاءٌ.»
+ «دلو – سلسله مراتب نورانی»:
در تصویر واژه دلو میبینیم که، یکی برای زیردستی خودش، میشه مافوق، میشه آسمان!
[سما – فیء]:
«السَّمَاءُ: المُظِلَّةُ لِلْأَرْضِ» + «یتفیوا ظلاله»
+ مثال ساعت آفتابی: سایۀ شاخص صاحب نور بر صفحه قلب اهل یقین، بار علمی دارد!
+ «وسم»: «أَجَلٍ مُسَمًّى»، «حجارة مسومة»
يَا سَامِيَ الْقَدْرِ!
«يَا سَامِيَ الْقَدْرِ»:
«السَّامِي- ج سامُون و سُمَاة [سمو]: اسم فاعل، بلند‌مقام»:
نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشۀ آنها برای اهل یقین است.
یعنی اهل یقین با استعمال این اندیشۀ نورانی در دل شرایط، بلند‌مقام می‌شوند.
انگاری وقتی اهل یقین میگه یا سامی القدر، توی دلش، با نورش، داره اینجوری درددل میکنه که ای نور عزیز، که با یادآوری و عمل به علوم آل محمد ع، بلند‌مرتبه و بلند‌مقام شده‌ای، با نگاه نورانی‌ات، به قلب ما عنایتی بفرما و ما را نیز از این نام و اسم زیبا بهره‌مند کن، تا ما از معنای اسم تو به آرامش برسیم و با تولید و خلق محصول مشترک نور عمل صالح، نزد آل محمد ع دارای درجه و مقام و آبرو بشویم، ان شاء الله تعالی. یعنی از این مراتب بلندت، به ما نیز عنایت کن و از ما دستگیری نما تا ما هم قلبا به آرامش برسیم و نور آل محمد ع را به برکت یادت در قلبمان حس نماییم، ای سامی القدر!
و علم آدم الاسماء کلها: تعلیم نور، ماموریت صاحبان نور!
واژه اسم و اسماء و مشتقات آن را با این دیدگاه که مفهوم مافوق از آنها استنباط می‌شود، مطالعه کنیم!
اسم دلالت بر معنای خود میکند!
«وسم» و «سمو» هر دو مترادف «نور الولایة» هستند!
«و يقال إنّ أصل- اسم- سمو، و هو من العلوّ، لأنّه تنويه و دلالة على المعنى.»
«سمو – اسم» نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور است که ما را به معنای آرامش دلالت می کند.
«هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا»
آیا یوزرنیم و پسورد خود را می‌شناسی؟!
+ «دلو – سلسله مراتب نورانی»
+ «قرای ظاهره» در آیه سیر:
«و جعلنا بینهم و بین القری التی بارکنا فیها قری ظاهرة سیرو فیها لیالی و ایانا آمنین»
داستان تکراری ماموریت سجدۀ ملائکه بر آدم ع:
سجده بر مخلوق نورانی، به دستور خالق این نور!
«وَ لَوْ أَمَرْتُ أَحَداً أَنْ يَسْجُدَ هَكَذَا لِغَيْرِ اَللَّهِ لَأَمَرْتُ ضُعَفَاءَ شِيعَتِنَا وَ سَائِرَ اَلْمُكَلَّفِينَ مِنْ شِيعَتِنَا أَنْ يَسْجُدُوا لِمَنْ تَوَسَّطَ فِي عُلُومِ عَلِيٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اَللَّهِ.
و اگر قرار بود كسى را اين گونه امر به سجدۀ غير خدا كنم، حتما شيعيان ناتوان و مكلّفين را مى‌گفتم كه افراد واسطه در علم على-وصىّ رسول خدا-را سجده كنند.»
«يا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ اسْمُهُ يَحْيى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا (مریم ۷)
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَاعْبُدْهُ وَ اصْطَبِرْ لِعِبادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (مریم ۶۵)»
«وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا»
در ملکوت قلب صاحبان نور چه خبره؟!!!
در آسمان نورانی قلب صاحبان نور چه خبره؟!!!
امام علی علیه السلام:
وَ سُئِلَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنِ اَلْعَالَمِ اَلْعِلْوِيِّ،
فَقَالَ:
صُوَرٌ عَارِيَةٌ عَنِ اَلْمَوَادِّ عَالِيَةٌ عَنِ اَلْقُوَّةِ وَ اَلاِسْتِعْدَادِ
تَجَلَّى لَهَا فَأَشْرَقَتْ وَ طَالَعَهَا فَتَلَأْلَأَتْ
وَ أَلْقَى فِي هُوِيَّتِهَا مِثَالَهُ فَأَظْهَرَ عَنْهَا أَفْعَالَهُ
وَ خَلَقَ اَلْإِنْسَانَ ذَا نَفْسٍ نَاطِقَةٍ إِنْ زَكَّاهَا بِالْعِلْمِ وَ اَلْعَمَلِ
فَقَدْ شَابَهَتْ جَوَاهِرَ أَوَائِلِ عِلَلِهَا
وَ إِذَا اِعْتَدَلَ مِزَاجُهَا وَ فَارَقَتِ اَلْأَضْدَادَ فَقَدْ شَارَكَ بِهَا اَلسَّبْعَ اَلشِّدَادَ.
از آن حضرت عليه السّلام از عالم بالا (و آسمانها) پرسيدند،
فرمود:
آنها صورتهائى هستند كه از موادّ و جسميّت بيرون‌اند،
و بالاتر از آنند كه قوّه و استعداد آنها را ادراك تواند كرد،
نور حق در آنها تابيد، پس تابان شدند
و در آنها درخشيد و درخشان گرديدند.
+ «احراز هویت نور در ملکوت قلب!»
+ «رویت تمثال نورانی!»
خدا مثال و صورت انوار خويش را در آن عوالم علوى در افكند،
آنگاه افعال خدائى از آن صورتها هويدا گرديد
+ «با نور خدایی کن!»
و انسانيكه داراى نفس ناطقه است بيافريد.
حال اين بشر اگر بوسيلۀ علم و عمل خود را پاكيزه ساخت
(و خويش را از آلايش خاك، پاك خواست)
+ «درناژ حسادت!»
البتّه گوهرش پاك گردد و معلول علل اوّليّه خود شود،
پس همينكه مزاجش معتدل شد و از اضداد خويش (شرك و كبر و هوا پرستى: حسد) دورى گزيد،
البتّه (بحقّ واصل شود و روح محض گردد)
و آسمانهاى هفتگانه با آن نفس ناطقه شريك و انباز گردند.
United States
