قلبِ شنوا، نور اسماعیل ع! إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ!

The Attentive Heart!

A heart that listens!

The Art of Contemplative Living!

«سمع» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«سمع: إيناس الشي‏ء بالاذن»

«سمع: إدراك الأصوات، قوّه شنوائى. شنيدن»

«درک شنیداری» مهم است!

«إِسْمَاعِيلُ‏: مسموع من اللّه»

«إِسْمَاعِ + يلُ»: «سمع – إيل»

«إيل‏: اسم من أسماء اللَّه، بالعبرانيّة»

+ «عبدالله – امةالله»

+ «الل – الْإِلُ‏: الربوبية»

«سمع» + «نصت – سکت – صمت»

+ «محدّثة»

مشتقات ریشۀ «سمع» ۱۸۵ بار در قرآن تکرار شده است.

اسم «اسماعیل» ۱۲ بار در قرآن تکرار شده است.

قلبِ شنوا، قلبی که نورشو درک میکنه، نور اسماعیل ع!

درک شنیداری قلب از قبض و بسط نورش مهم است!

صدای خدای خودتو میشنوی؟

صدای خالق خودتو میشنوی؟

کلامی از جنس نور هدایت که خالق، در قلب بندۀ خودش، خلق میکنه!

کلامی از جنس نور و ظلمت!

که با قلب، شنیده میشه، دیده میشه و فهمیده میشه!

این قبض و بسط نور قلب است که خدای مهربان ایجادش میکنه و اینجوری خواست و اراده و مشیّت و امر خودشو به اطلاع بنده اش میرساند!

اما کو گوش شنوا؟!

«لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها»

اما کو قلب شنوا؟!

«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ»

اهل نور، با رفتار خوبشون نشون میدن که این کلام رو بخوبی شنیدن و درکش کردن!

و خوب فهمیدن و خوب معنا کرده‌اند!

انگاری برای قلب، کلامی و صدائی آشنا، آشکار می‌شود!

+ «ظهر»

+ «ذبح»

+ «اخراج»

+ «احراز هویت نور در ملکوت قلب!»

+ سجده بر مخلوق: «اسجدوا لآدم»

این صدای علوم نورانی است که اهل نور با قلب سلیمشان، مدام می‌شنوند!

+ «اکل دائم»

این قبض و بسط نور قلب، به دست خدای مهربان ماست!

دست خدای مهربان، همان علوم آل محمد ع است که از ما دستگیری میکند!

امام صادق علیه السلام:

عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

مَنْ دَانَ اللَّهَ بِغَيْرِ سَمَاعٍ عَنْ صَادِقٍ

أَلْزَمَهُ اللَّهُ الْبَتَّةَ إِلَى الْعَنَاءِ

وَ مَنِ ادَّعَى سَمَاعاً مِنْ غَيْرِ الْبَابِ الَّذِي فَتَحَهُ اللَّهُ فَهُوَ مُشْرِكٌ

وَ ذَلِكَ الْبَابُ الْمَأْمُونُ عَلَى سِرِّ اللَّهِ الْمَكْنُونِ.

هر كه بدون شنيدن و فراگرفتن از امامي صادق خدا را پرستش كند

قطعا خدا ملازم سرگرداني و رنج و مشقتش نمايد،

و كسي كه ادعاي شنيدن كند از غير دري كه خدا آن را گشوده، مشركست

و آن دريست ايمن (و نهاده) بر حصار راز پنهان خدا.

امام صادق علیه السلام:

عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ:

قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا سُلَيْمَانُ

إِنَّ لَكَ قَلْباً وَ مَسَامِعَ

وَ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَهْدِيَ عَبْداً فَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ

+ « الْبَابِ الَّذِي فَتَحَهُ اللَّهُ »: فتح باب

وَ إِذَا أَرَادَ بِهِ غَيْرَ ذَلِكَ خَتَمَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ فَلَا يَصْلُحُ أَبَداً

وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:

أَمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها.

امام صادق ع دراين ‏باره به سليمان ‏بن ‏خالد مى‌‏گويد:

اى سليمان، همانا تو از قلب و قواى شنوايى برخوردارى؛

و خدا اگر هدايت بنده‏‌اش را بخواهد، گوش‏هاى قلبش را مى‏‌گشايد؛

و اگر جز آن برايش بخواهد، بر گوش‏هاى قلبش مُهر خواهد زد و هرگز اصلاح نخواهد شد؛

و اين همان كلام خداست كه مى‌‏فرمايد:

يا بر قلب‏هايى كه قفل‏ها نهاده شده.

+ «قلب تاریک نابینای حسود! صُمٌّ بُكْمٌ‏ عُمْيٌ!»

اهل نور، چشم و گوش قلبشون به نور آخرت (دنیای قلبشان) باز است!

فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْراً فَتَحَ لَهُ الْعَيْنَيْنِ اللَّتَيْنِ فِي قَلْبِهِ

امام سجاد علیه السلام:

عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ:

أَلَا إِنَّ لِلْعَبْدِ أَرْبَعَ أَعْيُنٍ

عَيْنَانِ يُبْصِرُ بِهِمَا أَمْرَ دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ

وَ عَيْنَانِ يُبْصِرُ بِهِمَا أَمْرَ آخِرَتِهِ

فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْراً فَتَحَ لَهُ الْعَيْنَيْنِ اللَّتَيْنِ فِي قَلْبِهِ

فَأَبْصَرَ بِهِمَا الْغَيْبَ فِي أَمْرِ آخِرَتِهِ

وَ إِذَا أَرَادَ بِهِ غَيْرَ ذَلِكَ تَرَكَ الْقَلْبَ بِمَا فِيهِ.

همانا براى بنده چهار چشم است،

دو چشم كه امور مربوط به دين و دنيايش را مى‌‏بيند؛

و دو چشمى كه با آن امور مربوط به آخرتش را مى‏‌بيند؛

پس اگر خداوند خير بنده‏‌اى را بخواهد، دو چشم قلبش را مى‌‏گشايد

و او را به امور مربوط به آخرتش كه از نظر او پنهان است، بينا مى‏‌كند؛

و اگر جز خير برايش بخواهد، قلب او را از ادراك اين معانى عاجز خواهد كرد.

يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ

اهل حسادت، صاحب نورشونو میشنون، میبینن، میفهمن!

با این وجود، آگاهانه و عامدانه بهش پشت میکنن و ازش فاصله میگیرن،

و بر علیه این نور، توطئه میکنن (کربلا).

+ «قالُوا سَمِعْنا قَوْلَكَ‏ وَ عَصَيْنا أَمْرَكَ»

[سورة البقرة (۲): آية ۷۵]

أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ

وَ قَدْ كانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ

ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ ما عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (۷۵)

آيا طمع داريد كه [اينان‏] به شما ايمان بياورند؟

با آنكه گروهى از آنان سخنان خدا را مى‏‌شنيدند،

سپس آن را بعد از فهميدنش تحريف مى‏‌كردند، و خودشان هم مى‏‌دانستند.

+ حدیث زیبای امام عسکری ع در مورد معنای این آیه: …

يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ‏ عَمَّا سَمِعُوهُ!