نورِ تربیت! حسودِ بی‌تربیت! أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى! الْحَمْدُ لِلَّهِ‏ رَبِّ‏ الْعالَمِينَ!

The compassionate God provides the grounds for nurturing His servants in this world!

The light of education!

Uneducated jealous!

مربّی آموزش رانندگی

«علامت: راننده تحت تعلیم»:

«تحت تربية الربّان»

«Driver Under Instruction»

«Learner Driver»

+ «سفر انفرادی با نور!»

سفر اهل نور، تحت تربیت نور!

اهل نور یقین، رِبّی هستند، ربّانی هستند و مدام تحت امر و نهی ولیّ خدا هستند و این امر و نهی را با قبض و بسط نور قلب خود می‌فهمند و دستور هم همین است، یعنی: ربانی باش! ربانی باشید! کونوا ربانیین! رابطه خودتونو با نور معالم ربانی در دل شرایط حفظ کنید! فرد و طاق نباشید! با نور معالم ربانی در دل شرایط تقدیرات خود، جفت و زوج و قرین باشید و به سبب استقامت در این راه رشد نمایید.

+ «تاج نورانی!»

أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى

الْحَمْدُ لِلَّهِ‏ رَبِّ‏ الْعالَمِينَ

+ «وفاداری»:

[صلی – وفاء]:

معنای صلوات یعنی وفاداری نسبت به صاحبان نور و تقدیرات، در ملک و در ملکوت.

کسی که صلوات می‌فرسته، معنیش اینه و مدعی است که: من وفادارم!

صلی – ربوبیّت

معني صلوات: إِقْرَاراً بِالرُّبُوبِيَّة

امام کاظم علیه السلام:

عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ ع قَالَ:

مَنْ صَلَّى عَلَى النَّبِيِّ ص فَمَعْنَاهُ

أَنِّي أَنَا عَلَى الْمِيثَاقِ وَ الْوَفَاءِ الَّذِي قَبِلْتُ حِينَ قَوْلِهِ:

أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى.

معني صلوات: إِقْرَاراً بِالرُّبُوبِيَّة

«الدُّرَّةَ التي يُرَبِّيها الصَّدَفُ في قَعْرِ الماءِ»

«ربب» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة»،

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

مشتقات ریشۀ «ربب» ۹۸۰ بار در آیات قرآن تکرار شده است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«يُرَبِّب الدُرَّةَ الصَدَفُ»

«الدُّرَّةَ التي يُرَبِّيها الصَّدَفُ في قَعْرِ الماءِ»

«صدف دُرّ پرور»:

صدف، مربّی دُرّ است.

پرورش دُرّ با صدف است!

«رَبَّتِ‏ الامّ ولدها – رَبُّ‏ السَّيِّدِ موليه – رَبُّ‏ المعلّمِ تلميذُهُ – ربّ العارف مريده – ربّ المطر النبات – ربّ التاجر ماله – ربّ الزارع أرضه – ربّت المرضعة الطفل – ربّ زيد الأمر – ربّت الربيبة مربوبتها – ربّ الصانع السقاء»

«رَبَّ الصَّبِيَ‏ رَبَّاهُ حَتَّى أَدْرَكَ»:

«مربّیگری!» – «پرورش»

در داستان اصحاب فیل، حضرت عبدالمطلب علیه السلام به ابرهه فرمودند:

«فَقَالَ عَبْدُ اَلْمُطَّلِبِ: أَنَا رَبُّ اَلْإِبِلِ وَ إِنَّ لِلْبَيْتِ رَبّاً سَيَمْنَعُهُ عَنْكَ»

الرَّبُ‏ في الأصل: التربية، و هو إنشاء الشي‏ء حالا فحالا إلى حدّ التمام، يقال‏ رَبَّهُ‏، و ربّاه و رَبَّبَهُ‏.»

«الرَّبّ‏: در اصل به معنى تربيت و پرورش است يعنى ايجاد كردن حالتى پس از حالتى ديگر در چيزى تا به حدّ نهائى و تمام و كمال آن برسد. مى‏‌گويند: رَبَّهُ‏ و رَبَّاهُ و رَبَّبَهُ: او را تربيت كرد و پرورشش داد.»

«The compassionate God provides the grounds for nurturing His servants in this world»:

خدای مهربان زمینه‌های پرورش بندگانش را در این دنیا فراهم می‌کند.

نورِ تربیت! حسودِ بی‌تربیت!

«انا ربّانیّ هذه الامه»

«لأنهم‏ يَرُبُّون‏ العِلم»

«رُوحُ الْقُدُسِ … يُرَبِّيهِمْ بِالْعِلْمِ»

+ مقاله «تادیب نورانی!»

امام صادق علیه السلام:

عَنْ أَبِي عَمْرٍو اَلزُّبَيْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :

أَنَّ مِمَّا اِسْتَحَقَّتْ بِهِ اَلْإِمَامَةُ

اَلتَّطْهِيرُ وَ اَلطَّهَارَةُ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْمَعَاصِي اَلْمُوبِقَةُ اَلَّتِي تُوجِبُ اَلنَّارِ

ثُمَّ اَلْعِلْمُ اَلْمُنَوِّرُ بِجَمِيعِ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ اَلْأُمَّةُ مِنْ حَلاَلِهَا وَ حَرَامِهَا

وَ اَلْعِلْمِ بِكِتَابِهَا خَاصَّةً وَ عَامَّةً، وَ اَلْمُحْكَمِ وَ اَلْمُتَشَابِهِ، وَ دَقَائِقِ عِلْمِهِ وَ غَرَائِبِ تَأْوِيلِهِ وَ نَاسِخِهِ وَ مَنْسُوخِهِ،

قُلْتُ:

وَ مَا اَلْحُجَّةُ بِأَنَّ اَلْإِمَامَ لاَ يَكُونُ إِلاَّ عَالِماً بِهَذِهِ اَلْأَشْيَاءِ اَلَّذِي ذَكَرْتَ

قَالَ:

قَوْلُ اَللَّهِ فِيمَنْ أَذِنَ اَللَّهُ لَهُمْ فِي اَلْحُكُومَةِ وَ جَعَلَهُمْ أَهْلَهَا

«إِنّٰا أَنْزَلْنَا اَلتَّوْرٰاةَ فِيهٰا هُدىً وَ نُورٌ يَحْكُمُ بِهَا اَلنَّبِيُّونَ اَلَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هٰادُوا وَ اَلرَّبّٰانِيُّونَ وَ اَلْأَحْبٰارُ»

فَهَذِهِ اَلْأَئِمَّةُ دُونَ اَلْأَنْبِيَاءِ اَلَّذِينَ يُرَبُّونَ اَلنَّاسَ بِعِلْمِهِمْ،

وَ أَمَّا اَلْأَحْبَارُ فَهُمُ اَلْعُلَمَاءُ دُونَ اَلرَّبَّانِيِّينَ،

ثُمَّ أَخْبَرَ فَقَالَ

«بِمَا اُسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتٰابِ اَللّٰهِ وَ كٰانُوا عَلَيْهِ شُهَدٰاءَ»

وَ لَمْ يَقُلْ بِمَا حَمَلُوا مِنْهُ.

+ «اسجدوا لآدم»

يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ … وَ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ!

[سورة المائدة (۵): آية ۴۴]

إِنَّا أَنْزَلْنا التَّوْراةَ فِيها هُدىً وَ نُورٌ

يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هادُوا وَ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتابِ اللَّهِ

وَ كانُوا عَلَيْهِ شُهَداءَ

فَلا تَخْشَوُا النَّاسَ وَ اخْشَوْنِ

وَ لا تَشْتَرُوا بِآياتِي ثَمَناً قَلِيلاً

وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ (۴۴)

ما تورات را كه در آن رهنمود و روشنايى بود نازل كرديم.

پيامبرانى كه تسليم [فرمان خدا] بودند، به موجب آن براى يهود داورى مى‏‌كردند؛ و [همچنين‏] الهيّون و دانشمندان به سبب آنچه از كتاب خدا به آنان سپرده شده و بر آن گواه بودند.

پس، از مردم نترسيد و از من بترسيد،

و آيات مرا به بهاى ناچيزى مفروشيد؛

و كسانى كه به موجب آنچه خدا نازل كرده داورى نكرده‌‏اند، آنان خود كافرانند.

«هر چالش در زندگی» فرصتی برای اصلاح و تربیت!