به زبانِ نور! به زبانِ خوش! راهنمایی قلب، با بیان شیرین و دلنشین معلّم! وَ هُدُوا إِلَى الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ!

With the language of light!

With the language of kindness!

Guidance of the heart, with the teacher’s sweet and pleasant speech!

Heartfelt guidance, eloquently delivered by the teacher’s sweet and gentle words!

«قول» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة»،

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

[قول فرشتۀ مهربان – قول شیطان]

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«القَوَّالُ: المُغَنِّي»

«القَوَّال‏: خوش سخن و خوش بيان، بسيارگو، خوانندۀ آواز»، «Singer».

معلّم نورانی (فرشتۀ مهربان)، تنها خوانندۀ خوش‌صدا‌ی قلب من است!

«قول: هو إبراز ما في القلب و إنشاؤه بأىّ وسيلة كان»

«المِقْوَلُ‏: الرَّئِيسُ»

«المِقْوَلُ‏: الْلِسَانُ»

«قول» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف نام زیبای «معلّم»، یعنی صاحبان نور است.

+ «منادی نور!»

«وَ كَانَ ع قَوَّالًا لِلْحَقِّ قَوَّاماً بِالْقِسْطِ»

امام باقر علیه السلام:

«فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:

فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ‏

قَالَ

هُمُ الْمُسَلِّمُونَ لِآلِ مُحَمَّدٍ ص

إِذَا سَمِعُوا الْحَدِيثَ أَدَّوْهُ كَمَا سَمِعُوهُ

لَا يَزِيدُونَ وَ لَا يَنْقُصُونَ.»

آنان، تسليم شدگان خاندان محمّد عليهم السلام هستند.

هر گاه از آنها حديثى شنيدند، در آن كم و زياد نمى‌كنند

و خبر را همان گونه كه شنيده‌اند، به مردم مى‌رسانند.

اتباع از قول محکم فرشتۀ مهربان

یا

اتباع از قول متشابه شیطان

کلامی که انسان را به اشتباه می‌اندازد،

یا کلامی محکم و مستحکم، که اشتباه در آن راهی ندارد؟!

«أَحْكَمَ‏ الشي‏ءَ: آن چيز را محكم و استوار كرد.»

«أَحْكَمَ‏ قَفْلَ البابِ: درب را محكم بست.»

«احْتَكَمَ‏ الأمرُ: آن كار محكم و استوار شد.»

«أَحْكَمَ‏ السَّفِيهَ: دست نادان را گرفت و او را راهنمائى كرد.»

«اسْتَحْكَمَ‏ الأمْرُ: آن كار ثابت و استوار شد، امكان پذير شد.»

«الاسْتِحْكَام‏: محكم كارى و استوارى.»

«المُحْكَم‏: استوار، پابرجا، محكم.»

کلامی که انسان را به اشتباه می‌اندازد،

یا کلامی محکم و مستحکم، که اشتباه در آن راهی ندارد؟!

بستگی به اراده و اختیار خود شخص در قلبش داره.

اگه رو به تمناست و دل از دلخواهش نمیکنه، او از تکلمات شیطانش تبعیت میکنه.

اما اگه رو به نورشه و به تمناهاش پشت کرده، او میتونه از قول فرشتۀ مهربانش اتباع کنه و به شیطان درونش سنگ بزنه!

اینو بوضوح در #ورکلایف‌هایی که مخاطبین بیان میکنند میشه فهمید.

فَيَتَّبِعُونَ‏ أَحْسَنَهُ‏ أَيْ أَحْكَمَهُ‏

فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ

فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ‏ أَحْسَنَهُ‏ أَيْ أَحْكَمَهُ‏ وَ أَشْرَحَهُ

فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ

ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِيلِهِ

امام هادی علیه السلام:

مِمَّا أَجَابَ بِهِ أَبُوالْحَسَنِ عَلِیُّ‌بْنُ‌مُحَمَّدٍالْعَسْکَرِیُّ (علیه السلام)

فِی رِسَالَتِهِ إِلَی أَهْلِ الْأَهْوَازِ حِینَ سَأَلُوهُ عَنِ الْجَبْرِ وَ التَّفْوِیض …

قَالَ (علیه السلام)

از جمله جواب‌هایی که امام عسکری (علیه السلام) در نامه‌اش به اهل اهواز در آن زمان که از او درباره‌ی جبر و تفویض پرسیده بودند داد [این بود که فرمود] …

…

فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ

پس اگر كسى بگويد:

فَلَمْ يَعْلَمِ اللَّهُ مَا يَكُونُ مِنَ الْعِبَادِ حَتَّى ‏اخْتَبَرَهُمْ

مگر خدا سرنوشت بندگان را نمى‌‏داند كه آنها را مورد آزمايش قرار مى‌‏دهد؟

قُلْنَا

گوييم:

بَلَى قَدْ عَلِمَ مَا يَكُونُ مِنْهُمْ قَبْلَ كَوْنِهِ

چرا حتى پيش از آنكه كارى انجام دهند مى‏‌داند چه خواهند كرد

وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ‏

و اين فرمايش خداست كه:

وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ‏

«و اگر هم باز گردانده شوند قطعا به آنچه از آن منع شده بودند برمى‌‏گردند».

وَ إِنَّمَا اخْتَبَرَهُمْ لِيُعَلِّمَهُمْ عَدْلَهُ وَ لَا يُعَذِّبَهُمْ إِلَّا بِحُجَّةٍ بَعْدَ الْفِعْلِ

همانا خداوند آنان را مورد آزمايش قرار مى‌‏دهد تا عدل خود را بدانها نشان دهد

و قبل از آنكه كار بدى از آنها سرزند و بدون دليل، عذابشان ننمايد

وَ قَدْ أَخْبَرَ بِقَوْلِهِ‏

و اين فرموده خداوند است كه:

وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْناهُمْ بِعَذابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقالُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولًا

«و اگر ما آنان را قبل از [آمدن آيات بيّنات‏] به عذابى هلاك مى‌‏كرديم، قطعا مى‌‏گفتند:

پروردگارا، چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى …».

وَ قَوْلِهِ‏

و اين آيه:

وَ ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا

«و ما تا پيامبرى برانگيخته نكنيم، به عذاب نمى‌‏پردازيم».

وَ قَوْلِهِ‏

و اين فرمايش خدا كه:

رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ

«پيامبرانى را [فرستاد] كه مژده دهندگان و بيم دهندگانند».

فَالاخْتِبَارُ مِنَ اللَّهِ بِالاسْتِطَاعَةِ الَّتِي مَلَّكَهَا عَبْدَهُ

پس آزمايش به وسيله توانايى است كه خداوند به بنده‌‏اش داده است

وَ هُوَ الْقَوْلُ بَيْنَ الْجَبْرِ وَ التَّفْوِيضِ

و اين است اعتقاد به مرتبه‏‌اى بين جبر و تفويض

وَ بِهَذَا نَطَقَ الْقُرْآنُ

وَ جَرَتِ الْأَخْبَارُ عَنِ الْأَئِمَّةِ مِنْ آلِ الرَّسُولِ ص

و قرآن به همين گوياست

و احاديث امامان كه از خاندان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله هستند بر همين جارى است.

…

فَإِنْ قَالُوا

پس اگر گويند:

مَا الْحُجَّةُ فِي قَوْلِ اللَّهِ

دليل اين فرموده خدا و آيات امثال آن چيست كه:

يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ

وَ مَا أَشْبَهَهَا

«خداوند هر كه را بخواهد بيراه گذارد و هر كه را بخواهد هدايت نمايد».

قِيلَ

در پاسخ گفته شود:

...