Recognizing people’s personalities

based on the tonality of their voices!

«لحن» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«لَحَّنَ الأناشيدَ: براى سرودها آهنگ تصنيف كرد.»

«المُلَحِّن‏: آنكه آهنگ سرودها و آوازها را مى‌‏سازد، آهنگساز.»

«التَّلْحِين‏: آهنگ موسيقى ساختن، آواز و نغمه.»

آهنگ بعضی از موسیقی‌ها غمگین و بعضی دیگر شاد است!

+ «رمز – لب‌خوانی! نور، رمز عبور!»

مترادف آهنگ:

اراده، خواست، داعیه، عزم، عزیمت، قصد، میل، نیت، سرود، لحن،

مقام، ملودی، نشید، نغمه، نوا، فحوا، مفاد، اسلوب، راه، روش، طرز.

«آهنگ شاد – آهنگ غمگین» + «قبض و بسط»

+ «آهنگ مارش عزا»

با نورت هماهنگ باش!

+ «صلی»

«composing songs» – «composer»:

آهنگساز آنچه در فکرش میگذرد را بروی کاغذ می آورد تا نوازنده «musician – player» آن را ببیند و بخواند و بنوازد. آهنگساز، نام زیبای صاحبان نور، و نوازنده نام زیبای اهل یقین است که از روی نُت‌ها و آهنگ قلب خویش – «قبض و بسط» – که آهنگساز ساخته و کارگردانی نموده [نور ولایت]، می‌بیند و می‌خواند و می‌نوازد و سرود جاویدان حیات خود را می‌سراید.

+ «قول – به زبانِ نور! به زبانِ خوش!»:

«احسن قولا، قول حسن، قول معروف»

+ «صنف – صَنّفَت‏ الشّجرةُ: إذا أخرجت ورقَها»

«تصنیف»: کار زیبایی که معالم ربانی صاحبان نور با قلوب اهل یقین میکند، تصنیف است.

شکوفا نمودن «نور – زهر» قلوب اهل یقین با یادآوری معالم ربانی در تقدیرات روزمرۀ زندگی!

+ «طرو – نور، رازِ شادابی!»

+ «فتی – اکسیر جوانی!»

[لحن – فهم]:

+ «با نورت، خودت میفهمی! افعاله تفهیم!»

+ «دلل – نور، خودش بِهِت چشمک میزنه!»

وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ!

و از آهنگ سخن به [حال‏] آنان پى خواهى بُرد!

+ «رجم- با نور، دوست و دشمنتو میشناسی!»

از لحن قول اهل حسادت،

بغض و کینه نسبت به صاحبان نور و اهل نور پیداست!

تعریف، از مناصب ولیّ خداست!

إِنَّا لَا نَعُدُّ الرَّجُلَ فَقِیهاً حَتَّی یَعْرِفَ لَحْنَ الْقَوْلِ.

ما شخصی را فقیه و عالم نمی‌دانیم مگر اینکه لحن قول را بداند!

قلب فقیه، یعنی قلبی که نور و ظلمتش را میفهمد،

از لحن قول مخاطبین، میفهمد که چه کسی اهل نور است و چه کسی اهل حسد!

این نکتۀ مهم رو بیاد داشته باشیم که:

در این موضوع، خودش قضاوت نمیکنه،

اما با درک نور و ظلمت قلبش، متوجه داوری خدای مهربان خودش میشه!

+ «توی قلبت، کی داوری میکنه؟! قضاء الله!»

از لحن قول معلوم میشه، در عالم ذر،

کی نورشو اقرار کرده و کی انکار!