Its Light Stems from the Supreme Light!

قصة زیبای بلوهر و يوذاسف:

قسمت اول:

مقدمه حدیث که جریان پدر یوذاسف ( یکی از پادشاهان هند) و صحبتهایی که بین او و یکی از اهل یقین‌های زمانش رد و بدل میشه که بسیار زیباست.

قسمت دوم:

در قسمت بعدی تولد یوذاسف و صحبتهای وزیر و پادشاه تا جایی که سختگیری بر اهل یقین بیشتر و بیشتر می شود.

قسمت سوم:

اما بشنوید از جریان بزرگ شدن یوذاسف و صحبتهای بین یوذاسف و پادشاه (پدر یوذاسف).

قسمت چهارم و پنجم:

خبر یوذاسف به گوش بلوهر، در سریلانکا می‌رسد.

از اینجا صحبتهای شبانه بلوهر و یوذاسف شروع می‌شود.

صحبت های شب اول و دوم

قسمت ششم:

شب های بعدی ملاقات

و نهایتا بلوهر از یوذاسف جدا می‌شود.

آغاز صحبت مَلَک با یوذاسف!

قسمت هفتم:

ادامۀ صحبتهای مَلَک با یوذاسف.

+ «فتح باب مستجار!»

بعد به تنهایی براه می افتد «سفر انفرادی با نور»، و سپس علوم الهی به قلبش میریزه و نهایتا برمیگرده و در سرزمین سولابط (هند)، با پدرش و مردمش دیدار و صحبت می کند.

و بعد به سفر خودش ادامه میده و در کشمیر قلوب عده ای را به نور آل محمد ع روشن می کند و در همانجا پس از وصیت به شاگردش «یابد» مشمول آیه قضی نحبة می شود که در خصوص آل محمد ع و دوستانش نیز این آیه بیان شده، یعنی یوذاسف منا اهل البیت ع است، مثل سلمان و دیگر صاحبان نور در هر زمان.

عمده مطالب در قسمت چهارم و پنجم، صحبتهای شبانه بلوهر و یوذاسف است.

و مثالهای حکیمانه بلوهر برای یوذاسف بی نظیر است.

همه واژها در این حدیث زیبا و طولانی باید با عنایت به اینکه نام های زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشۀ آنها هستند دقت شود و در مقابل، اسامی لیدرهای سوء و دلخواهها و تمناهایی که روزمره مرتب تکرار می شوند نیز نامشان در جای خودش دقت شود و در بعضی قسمتها از اصل اعتقاد و اندیشه که توسط صاحبان نور توضیح داده می شود، همان اصل توحید است.

این داستان آشنا شدن یک صاحب نور با معلّم نورانی‌اش، از ابتدا تا انتهاست!

این داستان «نورٌ علی نور» شدن، در مُلک و در ملکوت است!

فَبَلَغَ ذَلِكَ رَجُلًا مِنَ النُّسَّاكِ يُقَالُ لَهُ بِلَوْهَرُ؛

بِأَرْضٍ يُقَالُ لَهَا سَرَنْدِيبُ.

اين جريان به گوش مرد عابدى در سرانديب بنام بلوهر رسيد.

وَ كَانَ رَجُلًا نَاسِكاً حَكِيماً

مردى پارسا و حكيم و عابد بود.

وَ هِيَ تُبْصِرُ الْعُمْيَانَ وَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَ تُدَاوِي مِنَ الْأَسْقَامِ

وَ تُقَوِّي مِنَ الضَّعْفِ وَ تَعْصِمُ مِنَ الْجُنُونِ وَ تَنْصُرُ عَلَى الْعَدُوِّ

موجب بينش كورها و شنوائى كرها وشفاى بيماريها

و قدرت ناتوانان و حفظ از ديوانگى و يارى بر دشمنان مى‌‏شود.

قَالَ لَهُ بِلَوْهَرُ

بلوهر گفت

إِنِّي رَجُلٌ طَبِيبٌ

من مردى پزشكم.

+ «طبّ النفس»:

+ «امام صادق علیه السلام:

فَإِنَّكَ قَدْ جُعِلْتَ طَبِيبَ نَفْسِكَ

وَ عُرِّفْتَ آيَةَ اَلصِّحَّةِ

وَ بُيِّنَ لَكَ اَلدَّاءُ وَ دُلِلْتَ عَلَى اَلدَّوَاءِ

فَانْظُرْ قِيَامَكَ عَلَى نَفْسِكَ.

پس به درستى كه تو را طبيب نفس خودت ساخته‌اند،

و علائم بهبودى را به تو آموخته‌اند،

و تو يك دردشناس و درمانگرى؛

پس نيك بنگر با اين نفس خود چه بايد كنى.»