نام‌گذاری! اسم نورانی! اِسْمُ اللَّهِ! بِسْمِ اللَّهِ النُّور!

NAMING!

CODENAME!

USERNAME!

یوزرنیم و پسورد دنیای قلب اهل نور «بِسْمِ‏ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ» است!

«اسم-وسم» یکی از هزار واژه‌های مترادف «نور الولایة» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«الوَسْمِيّ‏: اولين باران بهار»

«وَسَمْتُ‏ الشي‏ءَ: إذا أثّرت فيه‏ بِسِمَةٍ،

در آن اثر نهادم. يعنى آن چیز را علامت‌گذارى كردم.»

+ «علمة»

[نامگذاری: naming]

«marking»

+ «کوی»: «branding day»

«تَوَسَّمْتُ: تعرّفت بِالسِّمَةِ: با علامت او را شناختم.»

[یعنی: با احراز هویت معالم ربانی صاحبان نور در ملکوت قلبم، نور علم و هدایت و ولایت را- به میزان سوادم و درک و فهمم- دیدم و شناختم.

این میشه عرفان، میشه معرفة الله، میشه شناخت آیت، میشه علامت‌شناسی.]

«الاسم النّور الولایة»

وقتی که بچه متولد میشه، براش یک اسم انتخاب میکنند!

وقتی علوم نورانی برای اولین بار بازگو میشن، انگاری متولد میشن، خودشون اسم خودشونو معرفی میکنن! میگن تولدم مبارک! اسم من (نور) است!

مخاطبین، انتخاب‌کنندۀ این اسم نیستند، بلکه این اسم منتخب را از روی علام نورانی آن میشناسند!

نام‌گذاری! یک فرایند زیبا و مهم!

نام کد – خواندن کد!

کلمات نورانی فرشته نگهبان مانند “رمز” است که قلب سلیم می‌تواند آن را بخواند.

«مثال زیبای یوزرنیم و پسورد»

به نظر می‌رسد این کد برای همه ارائه شده است، اما قلبی که سلیم باشد – به این معنی است که از تقدیرات خود راضی است – می‌تواند کد را بخواند و به محتوای مهم علمی آن دست یابد.

بِسْمِ اللّهِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورٌ عَلى نُورٍ بِسْمِ اللّهِ الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاْمُورِ بِسْمِ اللّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنْ النُّورِ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَاَنْزَلَ النُّورَ عَلىَ الطُّورِ فى كِتابٍ مَسْطُورٍ فى رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلى نَبِيٍ مَحْبُورٍ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْكُورٌ وَبِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَعَلَى السَّرّاَّءِ وَالضَّرّاَّءِ مَشْكُورٌ وَصَلَّى اللّهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرينَ.

+ «وسیله و ابزار نورانی! و ابتغوا الیه الوسیله!»

اسم این ابزار چیست؟!

نور، زبان مشترک خالق و مخلوق است!

نور، زبان آنلاین اهل بهشت است!

نور، زبان روح انسانهاست!

چه کسانی این زبان نورانی را میتوانند درک کنند!

چه کسانی زبان خدای مهربان خودشان را درک میکنند!

دوستی و عشق و مهربانی و هزار واژۀ مترادف دیگر، بدون درک زبان نور حاکم بر قلبها، بی‌معنا خواهد بود!

اگه کسی زبان نورانی قلبشو نفهمه، نمیتونه مهربان باشه!

با نور خدایی کن یعنی با درک زبان مشترک خالق و مخلوق، میتونی به درجات خودت، امر مهربانی کردن، که دستور خدای توست را درک و اجرا نمایی!

هیچکس نمیتونه بدون فهم امر الله، مهربان باشه و مهربانی کنه!

مهربانی‌هایی که از روی گِل و طینت باشه، یه جایی کم میاره! جایی که شرایط بر وفق مرادش نباشه! جایی که تمناهاش تقدیر نشه!

پس دوست داشتن از روی حسد با دوست داشتن از روی نور و رضایت به تقدیرات، دو چیز کاملا متفاوت و متضاد است.

زندگی ظاهرا آرام با کمک طینت خوب، اما بدون توجه به علائم، باثبات «stable» نخواهد بود و قطعا مورد تایید نیست و حتما صاحب این قلب معیوب، به چالشهای بزرگی کشیده خواهد شد!

+ «جری – جریان سیّال نورانی قلب! بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها!»

«جریان و فرایند تولید اعمال صالح با برند نورانی، به این میگن بسم الله»

[بسم الله – عبودیّت]:

«السِّمَةُ: الْعَلَامَةُ»:

امام رضا علیه السلام:

عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلْتُ الرِّضَا ع عَنْ بِسْمِ اللَّهِ

قَالَ مَعْنَى قَوْلِ الْقَائِلِ بِسْمِ اللَّهِ أَيْ

أُسَمِّ نَفْسِي بِسِمَةٍ مِنْ سِمَاتِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ الْعُبُودِيَّةُ

قَالَ فَقُلْتُ لَهُ مَا السِّمَةُ

قَالَ الْعَلَامَةُ.

حسن بن على بن فضال گويد:

از امام رضا عليه السّلام در مورد معناى «بسم اللّه» پرسيدم.

فرمود:

معناى سخن‌گويندۀ «بسم اللّه» اين است كه

بر قلب خود علامتى از علامتهاى خدا را نشان مى‌كنم و آن عبادت و بندگی است.

راوى مى‌گويد:

به حضرت عرض كردم: «سمه چيست‌؟»

فرمود:«علامت و نشان.»

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:

کُلُّ أَمْرٍ ذِى بَالٍ لَا یُبْدَأْ فِیهِ بِبِسْمِ اللَّهِ فَأَبْتَرُ.

هر کار مهمى که با بسم اللَّه آغاز نشود، ناقص و بى‏‌برکت است.

تفسیر «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏»

از زبان امام علی علیه السلام برای عبد الله بن یحیی!

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ تَمْحِيصَ ذُنُوبِ شِيعَتِنَا فِي الدُّنْيَا بِمِحَنِهِمْ‏

لِتَسْلَمَ [لَهُمْ‏] طَاعَاتُهُمْ وَ يَسْتَحِقُّوا عَلَيْهَا ثَوَابَهَا.

ثُمَّ قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يَحْيَى:

يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ

مَا تَفْسِيرُ «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏»

سپس عبد اللَّه بن يحيى گفت:

يا أمير المؤمنين!

تفسير «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» چيست؟

قَالَ:

إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَقْرَأَ أَوْ يَعْمَلَ عَمَلًا [وَ] يَقُولُ: بِسْمِ اللَّهِ

أَيْ: بِهَذَا الِاسْمِ أَعْمَلُ هَذَا الْعَمَلَ.

فَكُلُّ أَمْرٍ يَعْمَلُهُ يَبْدَأُ فِيهِ بِ «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏»

فَإِنَّهُ يُبَارَكُ لَهُ فِيهِ.

فرمود:

البتّه؛ بنده هر گاه؛ اراده خواندن يا بجا آوردن عملى داشت، ميگويد؛ [بِسْمِ اللَّهِ‏]

باين معنا كه:

[به اين اسم، اين كار را بجا مى‏‌آورم‏].

پس؛ هر عملى كه بجا مى‏‌آورد، در آن به‏ [بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏] آغاز كند.

يقينا برايش در آن، ميمنت و مباركى است!

نور ولایت، فرایند علامت‌شناسی است!

به این میگن بسم الله!