رویشِ نورِ عقل! انبات شجر! وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ‏ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً!

Lord Sowers and Grows the Seeds of Wisdom!

«نبت» یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«نَبَتَ البِئرَ: چاه را كند و از آن خاكبردارى كرد.»

«نَبَتَ الترابَ: خاك را از چاه بيرون كشيد.»

«النَّبِيتَة: خاكی كه از چاه بیرون کشیده شود، راز»

«نَبِيتَةُ السَّبْعِ: گوشتى كه جانور درنده براى موقع نياز خود دفن كند.»

مفهوم «خروج شي‏ء من محلّ بالنموّ» از این واژه استنباط می‌شود،

مثل آشکار شدن و برملا شدن یک راز!

این راز با «نور علی نور» شدن، آشکار میگردد.

«وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ‏ نَباتُهُ‏ بِإِذْنِ رَبِّهِ‏»

رویشِ نورِ عقل!

رویش بذر نورانی حکمت!

امام علی علیه السلام:

«الْحِكْمَةُ شَجَرَةٌ تَنْبُتُ فِي الْقَلْبِ وَ تُثْمِرُ عَلَى اللِّسَانِ»

«حكمت درختى است كه در دل مى‌رويد و بر زبان به بار مى‌نشيند.»

+ «نور علی نور»

رویش نور عقل در قلب سلیم، کار خداست!

مثل خلقت همۀ کائنات که کار خداست! کار خود ما نیست!

«ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَها»

این کلام نورانی در قلب که بصورت قبض و بسط یعنی نور و ظلمت حس می شود، کلام خداست! کلام ما نیست! کار ما نیست! ما باید این کلام را بشناسیم و بفهمیم و اطاعت نموده و اجرا بنماییم.

+ «فطر»

+ «کمم»

دو واژۀ «خرج» و «ذبح» به زیبایی، داستان تکراری کربلا را برای ما معنا میکنند!

اخراج نبات – انبات شجر

با فرایند ذبح نور علم!

با فرایند اخراج نور علم!

وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ‏ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً!

وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ!

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً (۱۵)

تا بدان دانه و گياه برويانيم.

اِنبات شجر!

ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَها

كار شما نبود كه درختانش را برويانيد.

***

ماموریت بزرگ ذبح نور! داستان تکراری کربلا! وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ‏ عَظيمٍ!

When a new divine message

in the heart

is received, opened, and seen!

«ذبح» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«ذَبَحْتُ‏ الدَّنَّ: سر خمره و كوزه را باز كردم.»

«ذبح»: گشودن مهر نامۀ دستور مافوق.

وقتی که پیام الهی «seen» میشه، دیگه کار تمومه!

+ «نور جدید، سرزده از راه رسید! أَتى‏ أَمْرُ اللَّهِ!»

+ «خونِ به ناحق ریخته شده! دَمٌ عَبِيطٌ!»

ذَبَحْتُ الدَّنَّ: أى بَزَلْتُه، شققته، ثقبته، فتقته:

سر خمره و كوزه را باز كردم.

تشبيهى است از ذبح حيوان!

این مخاطب، پیام پیام‌رسان خودشو دریافت کرده «رسل»، و بازش کرده و «seen» کرده!

حالا یکی از این دو حالت پیش میاد:

«سمعنا و اطعنا» و یا «سمعنا و عصینا»

این ماموریت خطرناک ذبح نور است!

به این میگن کربلا!

«الذِّبْحُ‏ الْعَظِيمُ الْحُسَيْنُ ع»

ذبح نور، چه زیباست!

ما رأیتُ الّا جمیلاً!

«چیزی جز زیبایی ندیدم»

این جمله مشهور حضرت زینب (س) پس از واقعه عاشورا در پاسخ به عبیدالله بن زیاد است.

وقتی که این پیام الهی «seen» میشه، دیگه کار تمومه!

+ «اتمام حجّت نورانی با اهل حسادت! اولتیماتوم نورانی! حجّة الله!»

+ «نور ما تَرَک! وَ بَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ‏ آلُ مُوسى‏ وَ آلُ هارُونَ!»

خدای مهربان برای اطلاع رسانی به بندگان خودش، نورشو ذبح میکنه!

خدای مهربان به بندگانش، قول علم رو داده!

خدای مهربان به بندگانش، علم بدهکاره!

خدای مهربان برای اطلاع رسانی به بندگان خودش، نورشو، یعنی علمشو ذبح میکنه!

یعنی حسین ع را برای اهل کوفه آشکار میکنه!

+ «سورۀ بیّنة»

+ «نورِ روشنگر! آياتٌ بَيِّناتٌ!»

+ «ثار الله!»

+ «نسیم روح‌بخش علوم نورانی! هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ‏ الْبارِئُ‏ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى!»

«الذّبح النّور الولایة»

+ «ظهر»: ماموریت زیبا و خطرناک سالمون!

وقتی که نور ظاهر و آشکار میشه، انگاری نور ذبح میشه!

نور خودش میدونه که وقتی آشکار میشه، وقتی طاووس پرهای زیبای خودشو باز میکنه «نفش» و در معرض دید مخاطبین خودش قرار میده، وقتی درِ شیشۀ عطر باز میشه «فشو» و بوی خوش آن افشاء میشه و عالم‌گیر میشه «ذَبَحْتُ فارَة المِسْكِ، إذا فَتَقْتها و أخْرَجْتَ مَا فيها من المِسْك‏»،

در حقیقت ذبح میشه، تا خوراک حلالی باشه برای مخاطبینش!

+ «خدای مهربان راز اسم نورانی خود را برای بندگانش فاش میکند! أَفْشُوا اَلسَّلاَمَ!»

+ «نورِ آشکار و هویدا! ظهور نورانی! وَ ظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ! قُرىً ظاهِرَةً!»

تمناهاتو فدای نورت کن!

هر گوسفندی که در منا قربانی میشه، فدای اسماعیل ع میشه!

«فَكُلُّ مَا يُذْبَحُ بِمِنًى فَهُوَ فِدْيَةٌ لِإِسْمَاعِيلَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ»

هر وقت که دل کندن از تمناها سخت میشه، معنیش اینه که نمیخوای گوسفندی فدای اسماعیل ع کنی! نمیخوای قربانی کنی! قربانی کردن نماد بسیار مهمی از اعمال و مناسک حج است که معنا و مفهوم مهمی دارد و قلبی که در دل شرایط و تقدیراتش، راضی به نور تقدیرات میشه و پشت به تمنا میکنی، اجازه داره قربانی کنه و دیگران رو از این گوشت قربانی اطعام نماید.