نور، ملاک برتری بر جهانیان! به نورم، غبطه میخورم! أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ‏ عَلَى الْعالَمينَ‏! أَغْبِطُ أَهْلَ خُرَاسَانَ بِمَكَانِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ وَ كَوْنِهِ بَيْنَ أَظْهُرِهِمْ!

… and that I gave you Preference over the people of the world!

“The light is the criterion of superiority over the people of the world.”

“light” often symbolizes knowledge, enlightenment, or understanding. The “light” could represent wisdom, truth, or virtue.

Being guided by this light implies making choices based on higher principles rather than mere material gain or selfish desires.

In this sense, one’s superiority lies not in physical power or wealth but in their alignment with universal truths.

illumination of divine light presence in our hearts.

the light of the world.

spiritual enlightenment through inner illumination.

… و اینکه تو را بر مردم جهان ترجیح دادم!

نور ملاک برتری بر مردم جهان است.

“نور” اغلب نماد دانش، روشنگری یا درک است.

“نور” می تواند نشان دهنده حکمت، حقیقت یا فضیلت باشد.

هدایت شدن توسط این نور مستلزم انتخاب بر اساس اصول بالاتر به جای سود صرف مادی یا تمایلات خودخواهانه است.

از این نظر، برتری فرد در قدرت یا ثروت فیزیکی نیست،

بلکه در همسویی آنها با حقایق جهانی است.

روشنایی حضور نور الهی در قلب ما.

نور جهان!

روشنگری معنوی از طریق اشراق درونی.

«أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ‏ عَلَى الْعالَمينَ‏» یکی از هزاران عبارات مترادف «نور الولایة» است.

+ «فضل»

«غبط» یکی از هزار واژۀ «نور الولایة» است.

مشتقات ریشۀ «غبط» در آیات قرآن وجود ندارد.

اما از معنای زیبای این واژه، همان مفهوم نور الولایة استنباط می شود.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«غَبَطَ غَبْطاً: عظُم في عينه و تمنَّى مثل حاله بدون أن يريد زوالها عنه»

«غَبَطَه أَصْدِقاؤه»

+ «جهر» + «ظهر» و …

«أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ‏ عَلَى الْعالَمينَ‏» = «عظُم في عينه و تمنَّى مثل حاله بدون أن يريد زوالها عنه»

«الغِبْطَةُ: أنْ تتمنَّى مثلَ حال المَغْبُوطِ من غير أن تريدَ زوالَها عنه، و ليس بحسدٍ.»

هوس نعمتى كه ديگرى دارد به شرط آنكه آن نعمت از او زايل نشود.

«غَبَّطَهُ: او را مورد رشك و غبطه قرار داد.

حملهُ على الغَبْط و جعل فعلهُ ممَّا يُغبَط عليهِ.»

«إنِّي مَغْبوط‍‌ برُؤْيتك»:

وقتی نورتو میبینی، ازش خوشت میاد و دلت میخواد شبیه اون بشی!

از کارهای او خوشت میاد و میخواهی که مثل او عمل کنی و ازش الگو بگیری!

«غَبَطَه و اغتَبَطَهُ‌: خواست كه چون وى بُوَد.»

+ «صور»

+ «ارث»: ارث علمی

+ «عین شکری»

«الاغْتِبَاطُ: شُكرُ اللَّهِ على ما أَنعم و أَفضل و أَعْطَى» + «أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ‏ عَلَى الْعالَمينَ‏»

«الغَبْطُ: قبضة مما يُحصَد و يوضع متفرقا الجمع: غُبوط‍‌.»

«الغِبْطُ: القَبضاتُ المَصْرُومةُ من الزَّرْع.

القبضات المحصودة المصرومة من الزرع.»

«غبطه خوردن! غبطه چیدن! برداشت غبطه! از نور، نور برداشت کردن میشه نور علی نور!»

«غبَطْتُ‏ الشاةَ: إذا جسَسْتها لتنظرَ أسَمينَةٌ هي أمْ مهزولة»

«غَبَطَ الشاةَ و الناقةَ»:

«الجس باليد للحيوان ليعرف سمنه من هزاله.

الجَسُّ‌ باليَدِ لِيُعْرَفَ‌ هُزَالُه من سِمَنِه»

«الغِبطة :حُسن الحال»

«اغْتَبَطَ: شادمان و نيكو حال شد. فرح بالنعمة.»

+ «یا مقلب القلوب و الابصار … یا محول الحول و الاحوال …»

«اللّهم غَبْطا لا هَبْطا؛

يعنى:

نسألك الغِبطة و نعوذ بك أن نهبط عن حالنا،

إنا نسألُك نعمةً نُغْبَطُ بها، و ألاَّ تُهْبِطنَا من الحالة الحسنة إلى حالةٍ سيِّئةٍ.»

«غِبْطَةً: حَسُنَتْ حالُه. فهو مغبوط.»

«كان مبتهجاً: غُبِطَ‍‌ عند ما ورَده نَبَأُ نجاحه»

«سَمَاءٌ غَبَطىٰ: دائمةُ المطر»

+ «دَوَمَ – اکل دائم: توتی اکلها کل حین باذن ربها»

«أَغْبَطَ علينا المطَرُ و هو ثبوته لا يُقْلعُ بعضُه على أَثر بعض»

«فَرَسٌ مُغْبَطٌ في الكاثِبَة: إذا كانَ‌ مُرْتَفِعَ‌ المَنْسِج»

«سيرٌ مُغْبِطٌ و مُغمِطٌ:أي دائمٌ»

«سير مُغْبِطٌ و مُغْمِطٌ أَي دائم لا يَسْتَريحُ‌،

و قد أَغْبَطُوا على رُكْبانِهم في السيْرِ، و هو أَن لا يَضَعُوا الرّحالَ عنها ليلاً و لا نهاراً»

«المُغْبَطة: الأَرض التي خرجت أُصولُ بقْلِها مُتدانِية»

ملاک فضیلت و برتری، فقط اینه که با قلبت نور و ظلمتت رو متوجه بشی و به این اوامر نورانی عامل باشی. به این میگن غبطه!

ما باید دائما به نورمون غبطه بخوریم! یعنی از این نور بافضیلت بهره‌مند بشیم.

بهت غبطه میخورم ای نور من!

وقتیکه به نورم غبطه میخورم حال دلم خوب میشه!

وقتیکه قبض و بسط نور دلمو میفهمم حالم خوب میشه و اصلاح و تربیت میشم.

فقط به نورم غبطه میخورم و نه هیچ چیز دیگه:

لا اله الا الله، یعنی همین!

+ «صلی»: فقط دومی نورت باش! این میشه غبطه!

میشه صور، میشه هزار واژۀ مترادف نور الولایة!

+ «ازدحام مردم به دور نور! إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي‏ بِبَكَّةَ مُبارَكاً!»

از حاملان و صاحبان نور باید اخذ نور علم نمود!

به این میگن غبطه!

امام حسن عسکری علیه السلام:

أَغْبِطُ أَهْلَ خُرَاسَانَ بِمَكَانِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ وَ كَوْنِهِ بَيْنَ أَظْهُرِهِمْ.

امام عسکری علیه السلام نیز در مورد عظمت «فضل بن شاذان» این شخصیت خراسانی فرموده است:

من بر مردم خراسان غبطه می‌‌خورم که فضل بن شاذان در میان آنهاست.

امام علی (ع):

کسی که عمرش را در اطاعت خدا سپری کرده، شایسته غبطه خوردن است.

امام صادق (ع):

غبطه خوردن به خاطر مال دنیا، مذمت شده است.