سوسوی نورِ امید! نورِ رجاء! مَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ اللَّهِ! حسود به نورش امیدوار نیست! الَّذينَ لا يَرْجُونَ‏ لِقاءَنا!

Edge of the light of hope!

The flickering light of hope!

«رجا – رجو» یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«رَجَا البئرِ: لبه‌‏ى چاه»

«رَجَا السماءِ: جانبها، كرانه آسمان»

مشتقات ریشه «رجو» ۲۸ بار در قرآن تکرار شده است.

+ «شفا البئر»

«رجء: تاخیر»

+ «خوف، نورِ محافظ! خائِفاً يَتَرَقَّبُ!»

«آفرین‌گویانِ نور‌آفرین!»

«همسو، با سوسویِ نورِ روشنگر!»

«سوسوی نورِ امید!»

«لبۀ نورِ امید!»

اهل نور، هیچوقت امیدشونو از دست نمیدهند!

همیشه در گوشه دلشون، نور امیدی سوسو میزنه و اونا رو به سمت خودش فرامیخونه!

+ مقاله «پیروی از صاحبان نور حقیقت!»

«از هزار واژه مترادف «نور»، مفهوم «امید» استنباط می‌شود.

اینو واژه «رجا» به ما یاد میده!»

به نورت امیدوار باش!

به صاحب نورت امیدوار باش!

به علوم نورانی آل محمد ع امیدوار باش!

به خدای مهربانت امیدوار باش!

حسود نورشو باور نداره که بهش امیدوار باشه!

حسود صاحب نورشو باور نداره و بهش امیدوار نیست و این آیت آشکار شده رو تکذیب میکنه!

حسود در اصل با خود خدا مشکل داره و راضی به تقدیرات خدا نیست:

«الحاسد جاحد لانه لم یرض بقضاء الله»

حسود به حساب و کتاب و لقاء الله و قبر و قیامت و آخرت و … باور نداره!

حسود قبض و بسط نورشو باور نداره که اینها رو باور داشته باشه!

حسود با نورش مشکل داره! پشت به نورش میکنه، چون نمیخواد دست از تمناهاش برداره!

پس: «مَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ اللَّهِ» یعنی اهل نور!

و «الَّذينَ لا يَرْجُونَ‏ لِقاءَنا» یعنی اهل حسادت!

اَلْخَوْفُ و اَلرَّجَاءُ

+ «تلاش نورانی!»

فهم خوف و رجا، برای رسیدن به «لبه‌ی نور امید!»

«اَلْخَوْفُ رَقِيبُ اَلْقَلْبِ وَ اَلرَّجَاءُ شَفِيعُ اَلنَّفْسِ»

امام صادق علیه السلام:

اَلْخَوْفُ رَقِيبُ اَلْقَلْبِ وَ اَلرَّجَاءُ شَفِيعُ اَلنَّفْسِ

وَ مَنْ كَانَ بِاللَّهِ عَارِفاً

كَانَ مِنَ اَللَّهِ خَائِفاً وَ إِلَيْهِ رَاجِياً

وَ هُمَا جَنَاحَا اَلْإِيمَانِ

يَطِيرُ اَلْعَبْدُ اَلْمُحَقِّقُ بِهِمَا إِلَى رِضْوَانِ اَللَّهِ

وَ عَيْنَا عَقْلِهِ

يُبْصِرُ بِهِمَا إِلَى وَعْدِ اَللَّهِ وَ وَعِيدِهِ

وَ اَلْخَوْفُ طَالِعُ عَدْلِ اَللَّهِ نَاهِي وَعِيدِهِ

وَ اَلرَّجَاءُ دَاعِي فَضْلِ اَللَّهِ وَ هُوَ يُحْيِي اَلْقَلْبَ وَ اَلْخَوْفُ يُمِيتُ اَلنَّفْسَ.

خوف از خدا رقيب و نگهبان دل است (دل را از هواهاى نامشروع مصون ميدارد)

و رجاء و اميد شفيع و واسطه كمال نفس انسان است.

و آن كس كه خدا را بشناسد

حتما داراى خوف از خدا و رجاء از او خواهد بود

و اين دو صفت مانند دو بالى است كه

بنده متصف به اين دو صفت پرواز كرده و به مقام رضوان خدا نائل ميگردد

و موجب بينائى عقل و چشمى است براى خرد كه

وعده و وعيد الهى را مى‌بيند.

و خوف نشانگر عدل الهى و باز دارنده از موارد وعيد و نهى خدا است

و رجاء و اميد موجب فضل و عنايت الهى است و مايه زنده بودن دل است

و خوف الهى نفس اماره را می‌ميراند.

امام صادق علیه السلام:

… فَقَالَ يَا بُنَيَّ

لَوِ اُسْتُخْرِجَ قَلْبُ اَلْمُؤْمِنِ فَشُقَّ لَوُجِدَ فِيهِ نُورَانِ

نُورٌ لِلْخَوْفِ وَ نُورٌ لِلرَّجَاءِ

لَوْ وُزِنَا مَا رَجَحَ أَحَدُهُمَا عَلَى اَلْآخَرِ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ

لقمان فرمود: فرزندم،

اگر قلب مؤمن را بشكافى دو دريچه نور را در آن مى‌بينى كه نور خوف و نور رجا هستند

و هيچ‌يك فزون‌تر از ديگرى نيست.

«نُورٌ لِلْخَوْفِ وَ نُورٌ لِلرَّجَاءِ»:

+ «الله نور»

+ «الله یقبض و یبصط»

+ «الله ولیّ الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور»

«نُورٌ لِلْخَوْفِ وَ نُورٌ لِلرَّجَاءِ»

«اخم و لبخند»

«اخم، قبض نور است و لبخند، بسط نور»

«اخم، نور خوف است و لبخند، نور رجا»

اخم و لبخند، هر دو فرامین نورانی الهی برای هدایت قلب سلیم است.

اخم، مفهومش اینه که: اشتباه کردی، تغییر روش بده!

پس اخم، برای هدایت قلب و آشکار کردن اشتباهات، بسیار مفید و لازم است.

+ «سبح، تلاش نورانی»

رغم انف هم میکنه! میگه «اوکی»! میگه آفرین! درسته!

منِ حسود، تهِ این چاه تاریک حسادتم گیر کردم و همه‌ی چشم امید من به اون لبۀ نورانی بالای سرم است که یه روزی دستم به اون لبۀ چاه برسه و از این تاریکی مخوف حسادت خودم نجات پیدا کنم.

+ «نور، آرامِ جانم!»

+ ورک‌لایف حضرت یونس ع:

«وَ ذَا النُّونِ‏ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ

فَنادى‏ فِي الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ

فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنينَ»

داستان نور و ظلمت در ورکلایف حضرت یونس ع: «ذَا النُّونِ‏ …‏ فِي الظُّلُماتِ»