مالکیت نور، نتیجه کتابت نور در قلب سلیم! أُولئِكَ كَتَبَ في‏ قُلُوبِهِمُ الْإيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ!

Connection process for light ownership!

What the guardian angel writes on the page of your heart is to connect you to the source of light, and the concept of “connection” is inferred from the word “کتب”. And finally, you become the owner of light.

outer world examples- inner world feeling

… And verses from the Holy Quran

#emotionallanguage #jealousy #connection #ownership

فرایند اتصال برای مالکیت نور!

فرشته نگهبان، دالان ارتباطی قلب شما با منبع نور الهی است.

فرشته نگهبان با قلم نورانی در قلب شما کتابت می کند و مطلبی علمی را به خاطر شما می‌آورد،

آنهم در شرایطی که میرفت تا تاریکی حسادت، کار دستتان بدهد.

پس آنچه فرشته نگهبان در صفحه قلب شما می‌نویسد

«أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ»،

نتیجه اتصال قلب شما به منبع نور است و مفهوم “اتصال” از کلمه “کتب” استنباط می‌شود.

«الْكَتْبُ‏: ضمّ أديم إلى أديم بالخياطة: قلب ضمیمه نور می شود!»

و این تلاش فرشته نگهبان برای این است که سرانجام، شما صاحب و مالک نور شوید.

«فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظِيماً».

نقش مهم فرشته نگهبان در ملکوت قلب، همین تعلیم کتاب و حکمت است:

«وَ يُعَلِّمُكُمُ‏ الْكِتابَ‏ وَ الْحِكْمَةَ»

و قلب سلیم بدنبال همین مکاتبات نورانی با فرشته نگهبان خویش است تا به «مُلک عظیم» دست یابد، اما قلب حسود فاقد این ارتباط حساس و حیاتی است، لذا خود را از این نعمت هدیه مقدس، یعنی هدایت نورانی ذات اقدس الهی محروم می‌نماید.

مثالهای دنیای خارج – احساس دنیای درونی

… و آیاتی از قرآن کریم

# زبان احساسی # حسادت # اتصال # مالکیت

«کتب» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة»

و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.

در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:

«کتبت القربة: تکه‌دوزی چرمی»

«الْكَتْبُ‏: ضمّ أديم إلى أديم بالخياطة»

کتب، فرایند ۱+۱ است!

+ «وعی»

+ «خلق»

مشتقات «کتب» ۳۱۹ بار در آیات قرآن تکرار شده است.

کتاب، نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشۀ آنهاست.

«الْكِتَابُ الْإِمَامُ»

امام، کتاب ناطق!

«الم * ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ …»

الْكِتَابُ الْإِمَامُ

امام صادق علیه السلام:

أَنَّهُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ يُدْعَى كُلٌّ بِإِمَامِهِ الَّذِي مَاتَ فِي عَصْرِهِ

روز قیامت هرکس با امامی که در عصر و زمان آن امام (علیه السلام) مرده است محشور می‌شود،

فَإِنْ أَثْبَتَهُ أُعْطِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ

اگر امام (علیه السلام) او را تأیید کند، نامه‌اش را به دست راستش می‌دهند،

لِقَوْلِهِ:

همان‌طورکه خدا می‌فرماید:

يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ‏

وَ الْيَمِينُ إِثْبَاتُ الْإِمَامِ

و یمین یعنی تأیید امام (علیه السلام)؛

لِأَنَّهُ كِتَابٌ لَهُ يَقْرَؤُهُ

زیرا او کتابی است که آن را می‌خوانند،

لِأَنَّ اللَّهَ يَقُولُ‏

خداوند می‌فرماید:

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَهْ إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسابِيَهْ‏

إِلَى آخِرِ الْآيَاتِ

پس کسی که نامه‌ی اعمالش را به دست راستش دهند [از شدّت شادی و مباهات] فریاد می‌زند که: «[ای اهل محشر]! نامه‌ی اعمال مرا بگیرید و بخوانید!

من یقین داشتم که [قیامتی در کار است و] به حساب اعمالم می‌رسم»!

وَ الْكِتَابُ الْإِمَامُ

و کتاب یعنی امام

فَمَنْ نَبَذَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ كَانَ كَمَا قَالَ:

که هرکس او را به پشت‌سر خود بیندازد، به آن اهمیّتی ندهد و از آن اعراض کند،

آن‌گونه که خدا می‌فرماید خواهد بود:

فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ‏

ولی آن‌ها، آن را پشت‌سر افکندند.

وَ مَنْ أَنْكَرَهُ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الشِّمَالِ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ‏

و هرکس که امام را انکار کند از اصحاب شمال است،

کسانی که خداوند می‌فرماید:

ما أَصْحابُ الشِّمالِ فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ‏

إِلَى آخِرِ الْآيَاتِ.

چه اصحاب شمالی [که نامه‌ی اعمالشان به نشانه‌ی جرمشان به دست چپ آن‌ها داده می‌شود]!

آن‌ها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، و در سایه‌ی دودهای متراکم و آتش‌زا!

تا آخر آیات.

[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۷۰ الى ۷۲]

[سورة الحاقة (۶۹): الآيات ۱۱ الى ۲۴]

[سورة الانشقاق (۸۴): الآيات ۱ الى ۲۵]

نسبت به این کتاب نورانی آشکار شده، مخاطبین، دو دسته میشن:

اصحاب یمین و اصحاب شمال.

[سورة الجاثية (۴۵): الآيات ۲۶ الى ۳۰]

وَ تَرى كُلَّ أُمَّةٍ جاثِيَةً كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعى إِلى‏ كِتابِهَا

الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۲۸)

و هر امّتى را به زانو در آمده مى‌‏بينى؛ هر امّتى به سوى كارنامه خود فراخوانده مى‌‏شود

[و بديشان مى‏‌گويند:] «آنچه را مى‌‏كرديد امروز پاداش مى‏‌يابيد.

هذا كِتابُنا يَنْطِقُ ‏ عَلَيْكُمْ‏ بِالْحَقِّ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۲۹)

اين است كتابِ ما كه عليه شما به حق سخن مى‌‏گويد.

ما از آنچه مى‌‏كرديد، نسخه برمى‌‏داشتيم.»

امام، کتاب ناطق!

امام صادق علیه السلام:

عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلُهُ تَعَالَى:

هذا كِتابُنا يَنْطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِ‏

قَالَ إِنَّ الْكِتَابَ لَا يَنْطِقُ

وَ لَكِنْ مُحَمَّدٌ وَ أَهْلُ بَيْتِهِ ع هُمُ النَّاطِقُونَ بِالْكِتَابِ‏.