By appreciating the light of Allah, man becomes part of the divine light!

أَطِعْنِي فِيمَا أَمَرْتُكَ!

+ «امر الله!»

اهل نور، اهل اطاعت هستند و با نور، خدایی می‌کنند!

نوری که: «تُدْرِكُهُ الْقُلوبُ بِحَقائقِ الایمان»!

اهل حسادت، اهل عصیان هستند و بی‌نور، گدایی می‌کنند!

هل رأيت ربك يا أمير المؤمنين؟

تُدْرِكُهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ!

با نور، خدایی کن! با نور، مهربانی کن!

«پادشاه مهربان!»

قلب سلیم به همه خوبی میکنه، حتی به اونایی که بهش بدی کردن:

امام علی علیه السلام:

«أَشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِجَمِيعِ النَّاسِ وَ الْإِحْسَانَ إِلَيْهِمْ

وَ لَا تُنِلْهُمْ حَيْفاً وَ لَا تَكُنْ عَلَيْهِمْ سَيْفاً»

«مهرباني با همه مردم و نيكي به ايشان را شعار دل خويش ساز

و به آنها ستمي مرسان و شمشيري بر آنان مباش.»

چون میدونه قراره پلی باشه برای انتقال نور ولایت، در ملک و در ملکوت،

یعنی قراره اسمش جزء نیکوکاران و اهل برّ، ثبت و ضبط بشه،

+ «فیلم زیبای مقالۀ تغافل»

اهل نور، بدیهایی که بهش میشه رو، اصلا به روی خودش نمیاره، انگاری ندیده و نشنیده و این هنر اهل نور ولایت است که با فن تغافل، اینجوری برای خودشون و دیگران امنیت ایجاد میکنن و دست به کارهایی که اهل حسادت در این قبیل موارد میزنن، نمیزنن یعنی نه دست به تهمت میزنن و نه دست به قتل میزنن و نه فحش میدن و نه سیلی میزنن و نه چشم غره میرن «رشق» و نه غیبت میکنن و نه هزار کار دیگه‌ای که حسود برای رسیدن به آرامش خیالی، انجامش میده، اینا انجام نمیدن و فقط با یاد معالم ربانی خودشونو آروم میکنن:

که: «مبادا کاری کنی که از ذلت کوچک دربیای اما به ذلت بزرگ گرفتار بشی»

و این یعنی تولید اعمال صالح.

این مواعظ و پندهای گرانبهاست که ما را در دل شرایط، از فجایعی که حاصل حسادت قلبهای ماست محفوظ و مصون نگه میدارد:

امام علی علیه السلام:

«أَحْيِ قَلْبَكَ بِالْمَوْعِظَةِ وَ أَمِتْهُ بِالزَّهَادَةِ وَ قَوِّهِ بِالْيَقِينِ

وَ نَوِّرْهُ بِالْحِكْمَةِ وَ ذَلِّلْهُ بِذِكْرِ الْمَوْتِ وَ قَرِّرْهُ بِالْفَنَاءِ وَ بَصِّرْهُ فَجَائِعَ الدُّنْيَا.»

«دلت را با اندرز نيكو زنده كن،

هواى نفس را با بى اعتنايى به حرام بميران،

جان را با يقين نيرومند كن،

و با نور حكمت روشنائى بخش،

و با ياد مرگ آرام كن،

به نابودى از او اعتراف گير،

و با بررسى تحولات ناگوار دنيا به او آگاهى بخش.»

پس با یاد نور، قلب ما به حیات جاویدان (مقام پادشاهی) دست پیدا میکند و دیگر موتی برای این قلب نیست، الا الموتة الاولی که این موت دنیائی، سنت خداست برای همه.

اگه دیدی قلبت این چیزا رو میفهمه، بدان که با نورت در ملکوت، رابطه‌ای و سَر و سرّی داری!

«أَفْضَلُ الْقُلُوبِ قَلْبٌ حُشِيَ بِالْفَهْمِ»

و این قلب از بقیه قلبها یه سر و گردن بالاتره و داری مزیت و فضیلتی است که به سبب نور ولایت برایش حاصل شده.

اما داستان قلوبی که باب مستجار آن باز است،

و طلوع خورشید علوم نورانی آل محمد ع را از مغرب نظاره‌گر است!

این قلب، قلب فقیه است!

این قلب به نور پادشاهی رسیده است!

آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ!

خدا به او پادشاهى داده بود!

انگاری خدا به ما مقام خدایی داده!!!

ملازمت با نور و رسیدن به مقام پادشاهی!

انسان خداگونه!

بهره‌مندی از ارزاق علوم نورانی آل محمد ع «تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ»،

با فهم نور و ظلمت قلب «تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ»،

میشه رسیدن به مقام پادشاهی «تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ»!

انگاری یه جورایی به مقام خدایی رسیدی!

با نور،

خدای دنیای قلب خودت باش!

پادشاه دنیای قلب خودت باش!

طبیب نفس (روانپزشک) دنیای قلب خودت باش!

داور دنیای قلب خودت باش!

معمار دنیای قلب خودت باش!

ببین یوسف ع می فرماید:

ای خدای مهربان، تو به من پادشاهی عنایت کردی!

رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ!

پروردگارا، تو به من دولت دادى!

یوسف ع داره با نور، خدایی میکنه!

ببین به برادران حسودش، داره مهربانی میکنه!

نور الولایة، نور پادشاهی!

فهم قبض و بسط نور قلب، همان نور پادشاهی است،

که خدای مهربان به بندۀ خود (اهل نور) عنایت فرموده است.

داستان تکراری پادشاهی دادود ع!

(آیات ۲۴۵ تا ۲۵۷ سوره بقره)

حسود به همین موضوع به شدت حسادت میکنه:

«أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى‏ ما آتاهُمُ‏ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ

فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظيماً»

این آیات رو با توجه به این مطلب مرور کنیم:

+ «اتی – نور جدید، سرزده از راه رسید! اتی امر الله!»

اتی امر الله، یعنی نور پادشاهی از راه رسید!

«ما آتاهم الله – ما انزل الله – آتاه الله الملک»

خدای مهربان، نور پادشاهی رو به قلب سلیم عنایت کرده!

«رَبِّ قَدْ آتَيْتَني‏ مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَني‏ مِنْ تَأْويلِ الْأَحاديثِ»

نوری که لحظه به لحظه نازل میشه!

با این نور علم میشه تاویل احادیث رو فهمید!

+ «وَ جَعَلَكُمْ مُلُوكاً وَ آتاكُمْ‏ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَداً مِنَ الْعالَمينَ»

وقتی که تاریک میشی، انگاری نور پادشاهی رو از دست میدی!

هویت نورانی خودتو از دست میدی!

وقتی که پشت به نور میکنی و رو به تمنا،

در واقع، وقتی که استعمال عیب حسد میکنی،

شیطان اجازه پیدا میکنه و وارد عمل میشه

و این تاج پادشاهی رو از سرت بر میداره و میذاره روی سر خودش!

داستان پادشاهی طالوت ع و داود ع،

بین آیات قبض و بسط و آیة الکرسی (نور و ظلمت) در سوره بقره آمده!

نور پادشاهی همان فهم قبض و بسط و نور و ظلمت دنیای قلب است!