87 - س أ ل - احساس مسئولیت
Description
احساس مسئولیت! وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ!
responsibility!
«فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا»
«از آنان برخى بار مسئوليّت خويش را به منزل رساندند و سر بر بستر شهادت نهادند
و برخى نيز آماده انجام وظيفه بزرگ و تاريخى خويشاند و هيچ تغييرى و تبديلى در دين ندادند.»
+ «وئد – مسئولیت سنگینی بر دوش اهل نور و اهل حسادتی گذاشته شده که گفتند سمعنا! وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ!»
عَمَّ يَتَساءَلُونَ؟!
درباره چه چيز مىپرسند؟
می‌پرسند که:
آیا حاجت خدا را برآورده کردید؟!
«السُؤْلُ: الحاجة»
آیا با فهم نور خدا، مهربانی و شادی- که مطلوب و حاجت خدا از بنده است- را خلق کردید؟!
اگر حسودی کنی و راضی به تقدیر خدا نباشی، و این فرصت و شرایط تقدیر شده برای ایجاد نور آرامش و شادی و عمل صالح رو به هدر بدهی، و در علم الهی فرصت دیگرای برایت در نظر گرفته نشده باشد، خداوند این اهل حسد را که حاجت خدای خودش را از این عرضۀ تقدیرات برآورده نمیکند، با عیب حسد و بخلش رها میکند و اینجوری حسود با استعمال روز به روز این عیب خودش را بیشتر و بیشتر گرفتار میکند!
امام علی علیه السلام:
إِذَا لَمْ يَكُنْ لِلَّهِ فِي عَبْدٍ حَاجَةٌ ابْتَلَاهُ بِالْبُخْلِ.
هرگاه خداوند نسبت به بنده‌اى نظرى نداشته باشد (به بنده‌اى كارى نداشته باشد، یعنی به این بنده حاجت و نیازی نداشته باشد، بعبارت دیگر این بنده حاجت و نیاز خدا که همانا ایجاد شادی و مهربانی برای دیگران است را برآورده ننماید)، او را مبتلا و گرفتار به بخل مى‌فرمايد.
+ «وَ مَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّما يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ»
احساسِ مسئولیت!
نور، فرایند پاسخگویی است.
اهل نور، مسئولیت‌پذیر هستند.
مسئولیت حسود، به بی‌مسئولیتی ختم می‌شود!
حسود، از خودش سلب مسئولیت میکند!
در حالیکه همه مسئول انجام کارهایی که می‌کنند، هستند و باید پاسخگو باشند!
همه مسئولند، برای درمان حسادت خود، با نور همکاری کنند!
حسود تلاش میکند تا شانه از زیر بار این مسئولیت خالی نماید!
«وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ»
«و بازداشتشان نماييد كه آنها مسؤولند.»
«المَسْؤُول: كسيكه امرى را عهدهدار شده باشد.»
«السُؤْلُ: الحاجة»
«قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يا مُوسى»
«السُؤْلُ: الحاجة»: یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
انگاری خدا، با دادن نور عقل به همه، حاجت اونا رو برای شناخت کلام نورانی خودش برآورده کرده «وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى شَهِدْنا»، ضمنا اینجوری با همه اتمام حجّت شده و اونا «مسئول» هم شده‌اند، یعنی بابت این نعمت نورانی که بهشون داده شده، ازشون بازخواست خواهد شد.
در مقاله «طناب پوسیده تمنّا!» به حدیث زیبا و مهمی اشاره شد که: چرا مردم با آن كه خِرد دارند، نمیفهمند؟! «مَا بَالُ النَّاسِ يَعْقِلُونَ وَ لَا يَعْلَمُونَ؟!» انگاری خداوند عقل رو به همه داده اما روشنایی این عقل رو منوط کرده به زمانی که شخص اختیارا رو به نور هدایت الهی بنماید نه عمدا و اختیارا به این نور؛ پشت نماید.
در دعاها وقتی میگوییم: «اسألک» در واقع حاجت خود، که همان نور است را از صاحبان نور مسئلت می نماییم «طلب امر».
پرسش همگانی!
+ «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ»: «وَ مُحَمَّدٌ يُسْأَلُ عَنْ وَلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع»
کربلا، یعنی همه چیز فدای حسین علیه السلام!
امام رضا علیه السلام:
إِنَّ رَحِمَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَئِمَّةِ ع لَمُعَلَّقَةٌ بِالْعَرْشِ تَقُولُ
اللَّهُمَّ صِلْ مَنْ وَصَلَنِي وَ اقْطَعْ مَنْ قَطَعَنِي
ثُمَّ هِيَ جَارِيَةٌ بَعْدَهَا فِي أَرْحَامِ الْمُؤْمِنِينَ
ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآيَةَ
وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ.
همانا رحم آل محمد يعنى ائمه اطهار به عرش آويخته است، و مى گويد:
خدايا به هر كه به من مى پيوندد، با او پيوند بر قرار كن و از هر كه از من بريده است، تو از او ببر
و بعد از اين هم اين موضوع در مورد خويشاوندان مومنين جريان دارد.
سپس اين آيه را تلاوت فرمود:
«بترسيد از خدايى كه به نام او از يكديگر مسئلت و درخواست مى كنيد (خدا را در نظر آوريد) و درباره ارحام كوتاهى نكنيد.»
ما در مقابل تقدیرات، مسئولیت داریم!
ما در قبال رفتار غلط دیگران، مسئولیت داریم!
مسئولیت ما اینه که جواب بدی برخواسته از حسد دیگران رو، با خوبی برخواسته از نور خودمون، پاسخ بدهیم: «اقرضهم من عرضک»، و این یعنی تکرار قصه کربلا!
حدیث قدسی:
يَا عِيسَى!
إِنَّكَ مَسْئُولٌ،
فَارْحَمِ اَلضَّعِيفَ كَرَحْمَتِي إِيَّاكَ، وَ لاَ تَقْهَرِ اَلْيَتِيمَ.
اى عيسى،
تو در برابر ما مسئول هستى.
پس به ضعفا همان طور رحم كن كه من به تو رحم مى‌كنم و با يتيمان تندى و قهر مكن.
United States
