ကျွန်မသမီး၏တန်ဖိုးအရှိဆုံး ကလေးဘဝအမှတ်တရများထဲမှတစ်ခုမှာ သူမဖခင်က သူမကို လေ့ကျင့်ရေးဘီးမပါဘဲ စက်ဘီးစီးသင်ချိန်များဖြစ်သည်။ တစ်ကြိမ်တွင် သူ့ဖခင်က စက်ဘီး၏နောက်ဘီး၌ ရပ်ပြီး သမီးနှင့်အတူ စက်ဘီးလက်ကိုင်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်ကာ ကုန်းဆင်းပြေသည့် ဆင်ခြေလျှောမှ ညင်သာစွာ ဆင်းခဲ့ကြသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်၌ သူမသည် အလွန်ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ခဲ့သော်လည်း ဖခင်မှာမူ အလွန်သဘောကျကာ ရယ်မောခဲ့သည်ကို သူမသတိရသည်။ ထိုအချိန်က အလွန်တိုတောင်းသော်လည်း ဖခင်သည် သူမ၏ခံစားချက်ကို မျှဝေခံစားပေးခဲ့သည်။ ယခုတွင် ဖခင်နှင့်သူမ၏ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်များကို ပြန်ပြောတိုင်း ထိုအကြောင်းက အမြဲပါသည်။ ထိုအချိန်မျိုးတွင် သူမ၏ အမှတ်တရများနှင့်ပတ်သက်၍ အရာအားလုံး သူ့အလိုလို အဆင်ပြေသွားမှာ အဖေသိနေခြင်းကို သမီးစိတ်ချရန် ဖခင်က ကြင်နာစွာ အားပေးခဲ့သည်။

ထိုအကြောင်းအရာသည် ဘဝ၌ ကျွန်မတို့ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်သည့်အခိုက်အတန့်များတွင် ဖြစ်တတ်သည့်သဘောကိုပြသည့် သာဓကတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ အပေါ်စီးအမြင်၌ “တောင်ကုန်း”က ကြီးမားပြီး ထိတ်လန့်စရာပါ။ အန္တရာယ်ဖြစ်နိုင်ခြေများသည်ဟု ထင်စရာရှိသည်။ သို့သော် သမ္မာကျမ်းစာ၌ “ထာဝရဘုရားသည် (ကျွန်ုပ်တို့)ဘက်မှာ ရှိတော်မူသည်ဖြစ်၍ ကြောက်စရာမရှိ”ဟု စိတ်ချမှုကို ပေးထားသည်(ဆာ ၁၁၈:၆)။ ရုန်းကန်လျက် စိတ်ဖိစီးမှုလွှမ်းမိုးချိန်တွင် အခြားလူများ၏အကူအညီမရသော်လည်း ထာဝရဘုရားသည် ယုံကြည်ကိုးစားနိုင်သော ခိုလှုံရာဖြစ်သည် (:၈-၉)။

ထာဝရဘုရားသည် ကျွန်မတို့ကို မစသောအရှင် ဖြစ်၍(:၇)၊ ဘဝ၏ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ဖွယ်စစ်ကြောမှုများကြားတွင် ကိုယ်တော်ကို ယုံကြည်ကိုးစားနိုင်သည့်အဓိပ္ပာယ်ဖြစ်သည်။ ကျရှုံးမှုများ၊ စိတ်ဒဏ်ရာများ၊ နာကျင်မှုများနှင့် မည်သို့ပင်ကြုံတွေ့ရပါစေ ယနေ့ ထာဝရဘုရား၏ကယ်တင်သော မျက်မှောက်တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ခွန်အားအစွမ်းသတ္တိနှင့် အကွယ်အကာဖြစ်တော်မူ၏(:၁၄)။